yemek sırasında parası yetmediği için aldığı yemeği geri koyan insana üzülmek,
ayağında yepyeni botlar varken karşısındaki insanın yazlık ayakabıyla kışı atlattığını görüp utanmaktır.
bence bu ikisi.
istifam için her türlü olayları yaşıyoruz ülkemizde. haksızlık, hukusuzluk, şiddet, terör. ama bunlara rağmen insan olmak için, insani değerleri bünyemde koruyabilmek için, 6 yaşındaki oğluma da bunları aktarabilmek için çok çaba harcadım.
ama çocuğunu arabasına bağlayıp okula götürmeye kalkan bir anne haberi gördüm internette. o anda aynı yaşlardaki oğlumu düşündüm. uykusunda terliyor diye üstünü değiştirmek için bütün gece uyumadığım oğlum.
ve bütün gece ağladım.
insan olmaktan utandığım için ağladım. karıcayı bile incitemeyen ben o kadını öldürmem gerektiğini düşündüm. hatta nasıl öldürürsem daha çok acı çeker diye planlar yaptım.
ve insanlıktan istifa etmeye karar verdim.
hayvan olayım mesela. veya bir bitki, ağaç, hatta odun.
Son günlerde sıkça sorguluyorum. Haberlere bakmamaya özen gösteriyorum. Hakikaten insanların birbirlerinden alıp veremedikleri ne.? Bazen keşke geçmiş bir çağda dünyaya gelseydim diyorum kendi kendime ...
Hakikaten insanlık nerede ?
Hakkında bu kadar az entry girilince öldü sandığım. Unutuldu sandığım. Bir gün insanlık denince akla sadece insan olma durumu gelecek diye korkuyorum sözlük.
insanların bu zulmü, karşısındaki -ki karşısında olmayan insan hakkındaki düşünceleri öyle korkunç ki- insan hakkında pervasız düşünceleri, bünyesine sinmiş vahşet...
Katliamların normalleştiği bir dünyada insanlık anormal bir durumdadır,biliyorum.
Ve bildiğim için korkuyorum.
Ne demiş Nâzım Hikmet:
"Kapansın el kapıları bir daha açılmasın
yok edin insanın insana kulluğunu
Bu davet bizim!.."
Ne demiş islam dinine inananların ilahı allah:
"Allah sizin ne dış görünüşünüze ne de mallarınıza bakar. Ama o sizin kalplerinize ve işlerinize bakar."
Müslim, Birr, 33
Önce insan olalım ey insanlar. Sonra ne olursak olalım.
Geçen otobuse binmek icin durağa gittim. 15-16 yaslarinda serseri tipli bir cocuk duragin bi ucunda oturmus simit puacasini yiyor. Rahatsiz olmasin diye durağin diger kosesine oturdum. Elimde telefon otobusun gelmesini beklerken seslendi cocuk elindeki simiti uzatarak abi bi parca alsana diye.. bu seslenis beni okdar mutlu ettiki insanlik diye birseyin var oldugunu hatirlatti.
Uzun uzun düşünülmesine gerek olmayan kavram.
Manası basit ve cesur davranışlarda gizlidir.
Boğulan bi adamı kurtarma, hasta birine yardımcı olma, muhtaç insanlara maddi yardım vb.
Bunları yaparken maddi durum, ırk, din farkı gözetmemektir.
