bu başlığa beni iten neden, kim olursa olsun ve ne yapmış olursa olsun, saldırıya uğramış, ölmekle ölmemek arasında kalmış, her ne şekilde olursa olsun toplum olarak hepimizin iyi ya da kötü paylaşılmışlıkları arasına girmiş, biz sevmesekde, bir şekilde çevremizdeki insanlar tarafından sevilen bir insanın zor zamanlarında geçmişini, yanlışlarını, hatalarını konuşmamız ve insan olarak taşımamız gereken bir vasfı unutmamızdır
insanlar bir arada yaşar.
çünkü birbirlerini yönlendirmeleri, şekillendirmeleri, eğitmeleri gerekir.
insanın insanla etkileşimi olmasaydı, insandan söz etmemiz mümkün olmazdı.
40 yıla yakın bir süredir sanat camiasının içinde yer almış ve plakları, kasetleri milyonlar satmış, konserlerine on binlerin gittiği bir sanatçı olarak ibrahim tatlıses, dobralığını da göz önüne aldığınızda sağlıklıyken eleştirilecek, protesto edilecek ve bu protestolardan ders çıkarılabilecek bir insandı diye düşünüyorum.
inci babaların misyonunu devam ettirirken, beraber olduğu kadınların ayağına sıktırırken, gönül rahatlığıyla şarkılarını dinlediğiniz ve eleştiri getirmediğiniz adamın en zayıf, en savunmasız ve en çok desteğe ihtiyaç duyduğu anda on yıl önce yaptıkları ve yapmaya devam ettikleri ile eleştirilmesi ve durumuna üzülmemek için bu olumszuların mazeret gösterilmesi, insan tarafımı rahatsız etti doğrusu.
ben demiyorum ki ibrahim tatlıses sevilesi bir insandır.
ama ortada bir gerçek var.
o da insan olarak şu an içinde yaşaşdığı toplumun desteğine muhtaç bir halde olduğu.
o, toplumunun sorunlarına habersiz yaşadı, birilerine destek olmayı düşünmedi, yanlış seçimler yaptı, çevresindeki herkezi kırdı diye bizimde ona aynı şekilde davranmaya hakkımız yok.
bir insan olarak pozitif düşüncelerimizle yaşam mücadelesini kazansın.
sağlıklı bir şekilde aramıza dönsün.
biz işte o zaman ne sormamız gerekiyorsa soralım.
seni olumlamıyoruz, yanlışsın arkadaş diyelim.
kadına şiddet yanlıştır diyelim.
bu kadar cimri olma, seni imparator ilan etmiş bir milletin sıkıntılarını, dertlerini paylaş diyelim.
hesap soralım.
hatta gerekiyorsa geldiği şantiyeye geri gönderelim.
tüm bunları yapmaya hakkımız olduğu gerçeği bile, şu an yaşam savaşı veren bir insanın yanında olmamız gerektiği gerçeğini değiştirmez.
unutmayalım ki hepimizin sık sık kullanmak zorunda kaldığı bir cümledir ki;
insanlık zor zamanlarda belli olur.
birilerini bu cümleyle yargılayan insanlar olarak, bu cümlede bahsedilen hataya düşmememiz gerekir diye düşünüyorum.
