Çoğu insanla konuşurken başınıza gelen durumdur.
Yani siz orta yolu bulmaya çalıştıkça sürekli zıddına gitme ve öküz altında buzağı arama çabalarıyla karşılaşırsınız.
Hatta aynı fikri savunduğunuz, aynı konuştuğunuz insanlarla bile zaman zaman ortamdaki havanın gergin olduğunu hissedersiniz.
Eğer yalnız takılan çevrece hakkında az şey bilinen ve arada sırada alışılmışın dışında konuşan biri iseniz bu durumla her an karşılaşabilirsiniz.
Hatta normal konularda konuşsanız bile sizi çürütmeye, küçük ve ahmak çıkarmaya çalışanlar olur.
Bunların sebeplerine gelince -ki tamamen kendi gördüğüm sebeplerdir doğruluk payı kişiden kişiye göre değişir - şöyle sıralanabilir ;
1. Cahil olduğunu kabul edememe.
Yani cahilsinizdir bir konuda. Ama sürekli oradan buradan yorum getirir, konuyu farklı noktalara çeker ve "bilginin " karşısında egonuzun alt olmaması için elinizden geleni yaparsınız.
2. zeka konusunda duyulan şüphe.
Zekanız konusunda yeterince net değilsinizdir.
Bu yüzden zeki olduğunuza inandığınız birinin karşısında beyniniz içsel olarak kendinize zekanızı kanıtlama çabası verir.
Bu yüzden sesiniz yükselir ve demagojilerle, küçük tuzaklarla karşıdakini alt etmeye çabalarsınız.
3. Kendini kanıtlama çabası.
En bilinen bu olsa gerektir. insanlar sizi ezik olarak görmeseler bile siz kendinizi ezik hissedersiniz. Ve bunun sürekli anlaşıldığını düşünür, tartışma fırsatlarında asıp keserek ve sürekli terse kürek çekerek ezik olmadığınızı kanıtlamaya çalışırsınız.
