Hayatındaki asıl önemli şeyleri fark edemeden mantıksızca yaşamını sürdürmesidir. etrafına dikkatlice baksa şükredecek onca şeyi görebileceği gerçeğini kabul etmekten aciz oluşudur. doyumsuzluktur... yani "tek sebep" demek yetersiz kalır görüldüğü gibi.
Fakir doğup ilerde zengin olma hayali ile çalışıp didindikten sonra 60 yaşına kadar zengin olamamış ve sadece emekli maaşı ile normal bir evde oturmak, kahvesini içerken 60 yaşına geldiğini fark ettiğinde 'bunca yılım ne için geçti' diye sorgulamak. Hayatı kaçırmak. insanları mutsuz olmasının sebebi kendine vakit ayırmadan, kendisi ile ilgilenmeden hayatını geçirmektir diye düşünmekteyim.
