Spor yapmamaktır. Evet lan budur işte spor yapmadığımız için mutsusuz. Mutluluk kimyasaldır yani vücutta salgılanan hormonlar sayesinde o an mutlu hissederiz. Bu hormanu salgılatmanın tek yoluda spordur. No spor no hormon no mutlu. Sonra gelsin depresyonlar gitsin intiharlar, isyanlar. Hem profesyonel olursanız parasal yondende sıkıntılarımızı alır, spor yapın spor.
Boş yetişip kendilerinin farkına varamamaları. Neyden hoşlandıklarını bile bilmemeleri. Ne istedikleri hakkında en ufak bir fikirlerinin bile olmaması. Her konuda gözü yükseklere dikmeleri...
bir şey, bir olay olduğunda bunun sadece olumsuz tarafini görüp kendilerini mutsuz etmeleri. oysa her şeyin iki sonucu vardır; gülücüklü gözlükler varken neden mutsuz gözlükleri takıyoruz? ya da mutluluk her yanda üzülmek için dinozor olmak gerekmez mi?
Elindekilerle yetinmemeleri, daha çok şey şey istemeleri. Oysa o kadar çok şeyimiz varken daha çoğunu istemek ve onu almak mutluluk vermez ki bize tam tersine doyumsuzluk verir sadece.
