Neredeyse her insandır. Bu gün türkiye'nin en zenginine sorsanız, o noktaya gelebilmek için çok çabalamış, o noktada kalmak için hala çabalıyordur. çalışmaktan bıkmıştır, dert yakınır. Çalışmak zor der. En fakirine de sorun aynı soruyu. Yiyecek ekmek bulabilmek için binbir takla atıyordur. Mütevazi davranmaya çalışsa bile "yuvarlanıp gidiyoruz işte." demesi bile yeterlidir. burada vurgu vardır ve aslında söyleyen kişi içinden "zor durumdayım, bu hayat çok zor!" diye haykırıyordur. Bu gün baktığımız zaman genel, normal bir insan bile "çok yoruldum yahu." diye eşine dert yanabilir o günün sonunda. Ya da aynı vatandaşın liseye giden oğlu "dersler çok zor ya!" diye isyan edebilir. Bu çocuğun annesi "bu evin işi de hiç bitmiyor." diye yakınabilir. Bu ailenin evinde yaptıkları işin "zorlukları" hakkında bir tartışma çıksa, hepsi kendi işlerini diğerlerine gösterecektir. Amaç zorluk seviyesini göstermektir. Amaç, kendini acındırmaktır. Eğer amaca ulaşılırsa kişi hem egosunu tatmin edecek**, hem kendini el üstünde tutturacaktır.
Tanım: uzun gözlemler sonucu varılmış bir kanıdır.
