hoşgörü her ne kadar iyi niyetli ve anlayışlı olmayı içinde barındırsa da, derinlerinde kibir saklıdır aslında. kendinde başkalarının davranışlarını değerlendirme yetkisini görmek üstünlük algısının sonucudur. zarar vermeyen hataları ele alırsak onları hoş görme gerekliliği, 'hoş' olmadıklarını ama anlayışla karşılama gerektiği düşüncesinden ortaya çıkar. burada tezatlık şu ki; insanca olan hatalar zaten "hoştur" ve insanı insan yapan bir gerçek olarak başkalarının hoşgörü ölçeğine giremez.
Özür dileyemeyen insanların hatalarını hoş görmemek ise gerçekten sizi gereksiz bir sürü yükten kurtarabilecek bir ahlâktır. Madem özür dilemiyorsun, hata da yapma. Keseriz irtibatı bakarız yolumuza.
