gündelik telaşlar biter, tüm algılarımızı bozan sesler susar. böylece insan kendi içine bakmaya, düşünmeye, dinlenmeye fırsat bulur. bu yüzden yaşadığınızı, arındığınızı sadece geceleri hissedersiniz. gece güzeldir.
Talepkarlik yoktur. Kimse sizden bisey beklemez camasir asmanizi mail atmanizi veya biyere gitmenizi istemez. Anormal durumlar disinda tabi.bu sebeple ozgursundur.
Gece benim içim dünyanın ışıklarının kapalı olması durumu. hal böyleyken daha naturel ve daha olağan bir ruh haline sahip oluyorum. genelde geceleri uyumak için kullanırken, uzun zaman önce bunu düşünmek ve okumak için kullanmaya karar verdim. yalnız şöyle bir ayrıntı var. Bu zamana kadar gece saat ikiden sonra düşüncelerim sonucu verdiğim çoğu kararda başarısız oldum. yine de geceyi seviyorum. bilerek yaşadığım depresif ruh halimi besleyen en şiddetli olay olsa da tüm geceler bizim olsun.
güneş'in herkes için ay'ın ise sadece geceden anlayanlar için parlamasındadır gecenin sevilmesi ve geceyi sevenin düşüncesi. (herkes için güneş, kimse için ay)
Insanoğlu tarih boyunca gündüz avlanmış (istisnai durumları saymıyoruz) ve gece istirahat etmistir. Gece uyumak icin ideal göz kapaklarımız ve fizyolojik saatlerimiz var. Bu insanda dinlenme ve huzur hissiyatı veriyor...
Insanoglu atalarindan miras kalan genlerinden dolayi geceyi sever huzurlu bulur.
Bir diger etmen ise, geceleri şehrin gürültüsünün son derece azalıyor olmasıdır.
Karanlığın yaraları sararak iyileştirdiği ve insanın kendini bulabilği zamam dilimi olduğu için.
Geceleri insanın gerçek olduğu kişi ortaya çıkar. Acılarıyla, pişmanlıklarıyla, mutlulukları ve gözyaşlarıyla o kişinin varlığı tamamen ortadadır. Gündüz bunlar toplumun uygun gördüğü çiçekli maskeler ardına gizlenir.
kendiye başbaşa kalma imkanı bir hayli fazla olduğu için, insanlar acaba şimdi ne yapıyor düşüncesi gelse bile, görmediğin bilmediğin için ve buna bağlı hemen zihinden gittiği için. bence.
