Gece uzayda kaplayıp yazık ettiğim hacmim üzerine düşünmem için güzel bir zamandır. Gündüz sürekli saçmasapan sebeplerle insanlar tarafından bölünüyorum. Neymiş yok "Önüne bak ulan kırmızı ışık yanıyor!", "Saçımı çekme!" ya da ne bileyim "Beyefendi onlar numune değil lütfen yerine koyun." gibi boş sözler.
Geceleri ise gündüzleri göt-cebime attığım düşüncelerle başbaşayım. Beni bölen ya da bir bardak su için yalvaran açlar yok.
Gecenin karanlık olması veya insanın daha çok kendi içine dönebildiği vakitler olması bir yana, gecenin dayattığı zorunluluklar da bana tatlı geliyor.
Örneğin eğer gece uyuyamıyorsam, bundan nefret etmiyorum. Ancak gündüzleri uyanmaktan veya öğlen insan içinde yürüme zorunluluğundan nefret ediyorum. Akşamları dışarı çıktığımda yürüdüğüm sokak gündüzleri yürüdüğüm sokaktan çok daha farklı hissettiriyor bana, her ne kadar aynı sokak olmalarına rağmen.
Ve bir de güneşin çekildiği, artık karanlığın bastığı vakitler karşılaştığım insanlar gözüme daha sevilesi geliyor, karşınızdaki gözler sanki ışıldıyormuş gibi. Gündüzleri ise çoğusu donuk bakışlı olan insanlar arasında öylece günümün bitmesini bekliyorum.
Çünkü insanlar yaşadıkları bu kalabalık, yorucu, koşuşturması bir an olsun bitmeyen hayatlarından memnun değil tıpkı sizin gibi, ve yine aynı insanlar tüm huzursuzluklarını ancak gece yaşayıp onlara çözüm üretecek vakit bulabiliyor, bu yüzden seviliyor gece bence.
Gece sessizliği simgeler. Kendi kendine kalabilir, kendinle uzunca dertleşebilirsin. Herkes kendi halindedir, düşüncelerin en yoğun olduğu zamandır.. Gece sevilmesin de ne olsun?
Herkes çok güzel şeyler yazmış.
Gece insanın kendisiyle arkadaş olduğu zamandır, radikal kararlar geceleri alınır, bunlardan başka gece benim için son değil başlangıçtır.
insan hayatta iken kendisini birkaç kere öldürebilecek bir varlık, kişinin her ölümü insanın bir başka doğmasına sebep olur. Aynı şekilde bir daha ölmez o insan. En yakınları arkasından vurur güven kaybeder, sevgilisi ya da değer verdiği kız aşkına karşılık vermez, canından çok sevdiği insan hayatından çıkar o adam ölür yerine birbaşkası gelir, tabi bu örnekler çoğaltılır.
Ben geceleri öldüğümden geceyi seviyorum, ertesi sabah bambaşka bir insan oluyorum.
