Gece benim içim dünyanın ışıklarının kapalı olması durumu. hal böyleyken daha naturel ve daha olağan bir ruh haline sahip oluyorum. genelde geceleri uyumak için kullanırken, uzun zaman önce bunu düşünmek ve okumak için kullanmaya karar verdim. yalnız şöyle bir ayrıntı var. Bu zamana kadar gece saat ikiden sonra düşüncelerim sonucu verdiğim çoğu kararda başarısız oldum. yine de geceyi seviyorum. bilerek yaşadığım depresif ruh halimi besleyen en şiddetli olay olsa da tüm geceler bizim olsun.
Gece sessizliği simgeler. Kendi kendine kalabilir, kendinle uzunca dertleşebilirsin. Herkes kendi halindedir, düşüncelerin en yoğun olduğu zamandır.. Gece sevilmesin de ne olsun?
kendiye başbaşa kalma imkanı bir hayli fazla olduğu için, insanlar acaba şimdi ne yapıyor düşüncesi gelse bile, görmediğin bilmediğin için ve buna bağlı hemen zihinden gittiği için. bence.
Yalnız kalırsınız, egonuzu kimse okşamaz, sessizlikten düşünceleriniz, korkularınız üstünüze üstünüze gelir yada hiçbirini takmaz gidip yatarsınız. Gariptir ama ne kadar korksakta kaçsakta yüzleşmek için bir yanımız can atıyor. itiraf edemiyoruz sadece.
herkesin kendi köşesine çekilme ihtimalinin yüksek olduğu, herkese biraz eşit dağıtılan durum hissi. en azından öyle düşünmek. yani öyle düşünmek istemek.
Gecenin karanlık olması veya insanın daha çok kendi içine dönebildiği vakitler olması bir yana, gecenin dayattığı zorunluluklar da bana tatlı geliyor.
Örneğin eğer gece uyuyamıyorsam, bundan nefret etmiyorum. Ancak gündüzleri uyanmaktan veya öğlen insan içinde yürüme zorunluluğundan nefret ediyorum. Akşamları dışarı çıktığımda yürüdüğüm sokak gündüzleri yürüdüğüm sokaktan çok daha farklı hissettiriyor bana, her ne kadar aynı sokak olmalarına rağmen.
Ve bir de güneşin çekildiği, artık karanlığın bastığı vakitler karşılaştığım insanlar gözüme daha sevilesi geliyor, karşınızdaki gözler sanki ışıldıyormuş gibi. Gündüzleri ise çoğusu donuk bakışlı olan insanlar arasında öylece günümün bitmesini bekliyorum.
gündelik telaşlar biter, tüm algılarımızı bozan sesler susar. böylece insan kendi içine bakmaya, düşünmeye, dinlenmeye fırsat bulur. bu yüzden yaşadığınızı, arındığınızı sadece geceleri hissedersiniz. gece güzeldir.
