Sanırım en çok korktuğumuz şey kendimizin sandığımız gibi olmadığını anlamamız olabilir. Çünkü bizler kendimizi sadık insanlar zannederiz, dürüst insanlar zannederiz, olumsuz durumlarımız için hep birer bahanemiz vardır. Benim açımdan görmüyor deriz, kendimizi ve küçük insanları kandırmaya devam ederiz. Aslında haklıyızdır, hep derim herkes haklıdır diye. Gerçekten de öyle. Herkes mantıklı sebepler çerçevesinde atıyor adımlarını ister istemez, mantıklı olması gerekmez, geçerli sebeplerle de diyebiliriz. Durum böyle olunca alan suçlu veren suçlu diyemiyorsun. Kendimize suç unsurunu kondurtamıyoruz. Çok mu seviyoruz kendimizi? Hayır, kendimize en uzak kişi yine kendimiz oluyor her seferinde. Her bir seferinde birer kabuk altına daha şahit oluyoruz kimliklerimizin. Bilmediğimiz, bilmeye can atmadığımız, her yeni keşifte ufak bir sarsıntı ve yıkılış getiren katmanlardan bahsediyoruz.
kaybetmektir, her anlamda. bir insanı kaybetmek, para kaybetmek, işini kaybetmek. ama zaten hayatta her şey kaybedilebilir. bunu bilerek yaşansa belki korku da kalmazdı.
