evet uzun zamandur yunan sufilerden gunumuzun materyalist yada farklı felsefi gruplarının aradığı soru nasıl bunca acı varken biz haya gülüyoruz , sevinebiliyoruz , nasıl bunu başarıyoruz insanlık ibret almamaya alışkın olsada. Aldığı ibretleride fazla tutamadığı ortada gün geçtikçe açık ve net şekilde görülüyorki insanlar umarsız , anlamsız dunyanın ritmine kendini kaptırarak sadece dünyadan aldığı anlık mutluluklarla kendini tatmin etmekle meşkul oluyor,insanlık için olan kötü ve iyi diye anılan ince çizgiden ayırabiliyor ve malesef sistemde pek çok fareli köyün kavalcısı var bizlerde onları izliyoruz. Demem o ki insanlar unutmayıyı başarabilse yada ön yargıları yıkabilse sanırım gülümsememiz bizleri gerçekten yansıtabilecektir.
