insan doğuştan bencil ve doyumsuz olmuştur.
sevgiye, ilgiye, şefkate doyumsuzluğumuz..
doyumsuzluk iyi veya kötü olarak tanımlanamaz. tanımlanması durumunda, insanlığın doyumsuzluğuna bir beklenti besleriz.
eğer beklentilerimizin altında bir durum sergilenirse bu durumun bencillik olmadığını, normal olduğunu düşünürüz. bu da insanlar konusunda düşüncelerimizi etkiler filan.
insanın doğası gereği gerçekleşen hadise. belki de bu varsayıma dayanarak ilerliyoruz hayatlarımızda. bir şeye dikkat etmeden, bir şey yapmadan, düşünmeden...
