insanların birbirini sevdiği, saygı duyduğu ötelemediği tahamülün ve hoşgörünün olduğu
kibir, ego, gurur, kıskançlık gibi insani duyguların yerini sevginin, dürüstlüğün, paylaşmanın aldığı insani değerlerin önem kazandığı ütopik gibi gözüken ve ütopik kalacak söylem.
başlığı okur okumaz, aklıma hababam sınıfındaki sabah '' neler oluyor hayatta'' şarkısını getirmiştir. keşke gerçekten böyle olsa. ama maalesef. menfaatin olduğu yerde sevgi, huzur ve kardeşlik yok.
benim ve dünyada yaşayan tüm hümanist panpalarımın ortak rüyasıdır. dileğim odur'ki, bir gün insanoğlu kendine gelecek ve ne yaptığının farkına varacaktır ve bu'da "altın çağ" ın başlangıcı olacaktır...
