tanım: yaşam tarzının düşünmemek üzerine kurulması.
başka düşünenlerden beğendiklerimizi seçiyor, "budur" ya da "aynı ben" deyip kendi düşüncemiz gibi benimsiyoruz. düşünceleri olgunlaştırmak için tabiki okuyup ufuk açmaya ihtiyaç duyulur, fakat kaçımız kendiyle başbaşa kalmayı, kendiyle yüzleşmeyi seviyor? bunu istiyor? hayatında olup bitenler üzerine yorum yapıyor?
aynı hatalar tekrarlandığında benden adam olmaz demek her zaman kolaydır. aslında direk en uç noktaya değinmek istiyorum: yaşamaktansa, ölmek kolaydır.
biz yaşamıyoruz, tüketiyoruz.
bize verilen süreyi, yaşanacak yılları, içi doldurulacak anları, tüketiyoruz. kolay olanı seçiyoruz. farkındalık yaratacak şeyleri alaya alıyor, uyuşmuş beyinlerimize hükmedemiyoruz.
esasında düşünmeye çalışmaktan daha zor olmasına rağmen içinde bulunduğumuz hal itibariyle çoğu insanın zoru başarmasını sağlamış çabadır. bu da önemli bir şey.
