insanın kendisidir. yalnız olmak insanın kendi tercihidir. istediği zaman normal hayata dönüyorsa sorun yoktur. eğer dönemiyorsa psikolojik sorunlar baş göstermiş demektir...
haklı sebeplerdir.
-dedikodu kültürü.
-kısır muhabbetler.
-herkesin fazlaca dindar olması son zamanlarda.
-kimsenin seni anlamaması, anlayamaması.
-belli bir yaş grubu üzerinde isen tüm muhabbetlerin eş, temizlik ve çocuklar üzerinde yoğunlaşması.
iyi, samimi, cömert biri olmanız.
yukarıdaki üç özelliğe sahipseniz çevreniz geniştir ama hepsi sahtedir.
sadece mutlu anlarınıza tanıklık ederler, sıkıntılı halinizi görmezler, görmezden gelirler.
eziksiniz onlara göre. safsınız, bir boktan anlamazsınız. bu yüzden kolay lokmasınızdır. hemen ham yapılacak bir lokma...
gülerler yüzünüze, arkanızdan alay ederler "bilmem neresine koduğuma bak, ne kadar da saf." diye.
size öğüt verirler "bu kadar iyi olma. kullanılırsın. herkes iyi anında yanında olur ancak." diye. ve ironiye bakın ki, kendileri de sadece iyi anlarınızda yanınızdadır...
cömertliğinizi sunarsınız. o cömertliğinizi tek kullanımlık bir peçete gibi kullanırlar. sonra, ne bir "merhaba", ne bir "nasılsın?" cümlelerini duyarsınız o şahıslardan.
yine, çok geçmez. bu insan(?)ların yüzsüzlükleri telefonunuzda bir mesaj şeklinde veya "merhaba. nasılsın?" sorusunun arkasına iliştirilmiş olarak çıkar...
işin kötü de bu filmi defalarca izlemeniz ama buna hala devam etmenizdir...
