Kendi dünyamda haklı çıktığım başlık evet sevmiyorum ya da mesafemi koruyorum afedersiniz sizi suçlamıyorum beceriksizlik bende farkındayım. Hayvanları da sevmem bunun sebebi sizlersiniz ama bir arkadaş abi köpek aldım karı kız çok geliyor deyince köpek sevmemeye başladım. Hatunlar askılı askılı dekoltelerinin kıyılarında kedilerini instagrama koyduğundan beri sömürülen bu hayvanlara sevmekten çok acır oldum.
Hayatimdaki her insandan en az 1 kere duyuyorum bunu. "Sacmalama ya seviyosundur" hayir. Sevmiyorum. 1 kez sevdim o da öldü. Ondan oncede sevmiyordum ondan sonra da sevmeyecegim. Bu ask ile ilgili degil. Arkadaslik aile hepsi icin geçerli. Benim sevme yuzdem en fazla %50dir. Ondan yukarisina dedigim gibi sadece 1 kişi çıkmıştı.
Insanlarda sevilecek bir taraf bulamiyorum artık. Her gecen gun gittikçe soguyorum onlardan ve her gecen gun nefret etmeye bir adim daha yaklasiyorum.
En insanin icindeki o kotulugu gorebiliyorum, kendimde de oldugu gibi. Ben bir insanin neler yapabilecegini, neler dusunebilecegini cok iyi biliyorum. Insanlari cok iyi taniyorum. Bu yuzden benden ne kadar uzak dururlarsa o kadar guvende hissediyorum kendimi. Yaklastiklarinda kosulsuz zarar veren yaratiklar bunlar.
Keske bunu farketmemis, hayata pembe gozluklerle bakabilen biri olabilseydim. Gercekler acitiyor.
-lar çokluk ekidir. ancak kendimden başka insan göremediğim için bu durumu hiç bir zaman yaşamadım. ha,tanrı belki önümüzdeki yıllarda dünyada benimle eş değer bir kaç insan yaratırsa o zaman deneyimlerim bu sevmemeyi.
geçenlerde tanıdık bir abiye ben insan sevmiyorum abi demiştim. o da bana: o zaman sen şimdi ben muhabbet ediyorum diye bana bir saattir giydiriyon dedi. ne diyeceğimi bilemedim. sonra bildim ve dedim ki istisnalar kaideyi bozmaz ağbey.
insanların ikiyüzlü olmasından ileri gelen durum. Nasıl seversin diye düşünürken, adam birgün böyle yarın şöyle. En çokta bu koyar insana. Sonra hadi gel, insanları sev. Elbette sevilmez.
Ama madem ki insandır, can vardır, sevmeliyiz insanları.
Ha bir Afrikada ki zenci,
Ha bir eski mo genci,
Farketmez ne dili ne de rengi,
Madem ki insandır saygımız vardır,
Can vardır.
Bir türlü beceremediğim şey. Nerede bir sıcaklık görsem orada kalıp sevilmeyi bekliyorum. Nerede bir sevgi kırıntısı hissetsem beni hep seveceklerini sanıyorum. insanlar böyle değil, anlık yaşıyorlar, ben ömür boyu sürecek zannediyorum.
çiğ süt emmiş, neyini sevecen? düşünen varlıktan kaçacaksın, adamı dikine gömerler yeminle, en iyisi hayvanlar alemi.
konuya genel yaklaşırsak, tarih boyunca sürekli problem çıkartıp, zarar verip, sonra onu telafi etmeye çalışan ve başaramayan, bu döngü içinde sıkışmış kalmıştır insan.
şahsi yaklaşırsak, otuz iki yaşında biri olarak, özel-sosyal-gündelik hayat ve iş hayatında çoğu zaman "bi siktirin gidin lan" dedirtendir insan.
bütün insanları sevmemek diye bir şey olamaz, genel bir sözdür, en iyisi çemberi dar tutmaktır, elden başka bir şey gelmez, zorlama lan işte, paradoksa kadar giden yolu var bu sözün.
Daha çok insan tanıdıkça ister istemez gerçekleşen sevgisizlik hali. Önyargılı davranmamak için başlangıçta nötr olup sonunda yine aynı noktaya varınca kaçınılmaz son.
insanların hepsi ikiyüzlü, çıkarcı, kıskanç ve bencildir. ne kadar inkar edilse de bu özellikler insanların genel özellikleri arasındadır. kimse kendi çıkarına bir durum olmadığı sürece başkasının başarısını istemez. emin olun anne babanız bile sizin başarılı olmanızı kendi çıkarları için isterler aslında. siz başarılı olursanız onlar diğer anne babalara karşı üstün hissedeceklerdir mesela.
yani insan denilen canlının sevilecek bir yanı yoktur arkadaşlar açık ve net.
ilk başta herkes gibi masum duygularla sevip yeteri kadar sevilmediğini veyahut sevginin karın doyurmadığını sorunlarını çözmeye yetmediğinde idrak eden her insanın başına gelen mutlu olunası ve hatta yeterince şey yaşanıldığına delalet ettiğinden gurur duyulası olaydır.
dokunmatik telefonların yayılmasıyla ahlaki ve insani yozlaşma çok arttı. kibarlık nezaket tevazu ağırbaşlılık gibi değerler git gide azalmakta. insanlar ve toplum kötüleşti saygısızlaştı. artık ciddiye alıp muhatap olunacak değer gösterilecek birine denk gelmek bile çok müşkülatlı iş. insanların çoğunu sevmiyorum bana karaktersiz güvenilmez ucuz dengesiz bozuk budala gurursuz saygıdan yoksun kibirli ve antipatik geliyorlar. 2011 den beri nokia tuşlu telefon kullanan biriyim dokuz senedir telefonumu bile değiştirmedim bu bile ne denli sadakatli ve güvenilir biri olduğumu ispatlıyor zaten. kendim gibi kişiliğe sahip birine rastlamamın mucizeye yakın olduğunu idrak ettim artık. o yüzden kimseyle kolay kolay iltisak kurup yakın arkadaş olamam. artık güvenilir sadakatli ve iyi karakterli insana denk gelmek pek mümkün olmadığından dolayı böyle düşünüyorum.
mark twain' in bir sözü var: '' insanları tanıdıkça köpeğimi daha çok sevdim '' diye.
çoğu insanı sevmiyorum ve görmezden gelmeyi seçiyorum. çünkü kötülük yanları ağır basıyor. düşüncesizce konuşup, davranıp kırmaktan büyük keyif alıyorlar.
zaten zevk için yangın çıkartıp çığlıklar atılırken seyreden insandır.
bir kadına tecavüz ettikten sonra gözlerindeki korkuyu izlemek için onu boğan insandır.
savaşlar çıkartıp çocukları öldüren insandır.
cidden insanlardan uzaklaşmak ve onları sevmemek için çok fazla sebep var.
bütün hayvanlara güvenirim ama bütün insanlar için aynısını söyleyemem. hayvanlar en azından terk etmeyip dinliyor, kalp de kırmıyor.
