hem insanları hem de sevmeyi aklında buluşturabilen, ve bu buluşmadan keyif alabilen kişinin dile gelen hissiyatı.
"ama adam var çoluğu çocuğu kesiyor, o'nu nasıl sevelim?" sen o'nu sevmezsen neden böyle yaptığını anlamazsın; kişiyi yok edersin, sorun yine ortada durur. üstelik o vahşeti eyleyen sen de olabilirdin. ve sen, ben, o ve biz çok karmaşığız; binlerce bilmemne nin milyarlarca bilmemne olmasıyla bilmem kaç milyon senedir yapılanan bir türüz, işler o kadar basit değil. insan olmak bir seçim tarzı değildir ki; insan olarak doğulur; ve hayatla bu kimya dahilinde iletişime geçilir. "insanlığı" suçla, eleştir; yetersiz kalmış diye; ama insan olarak doğmaktan başka şansı olmayanın suçu yoktur. o yüzden yavaş yavaş idam cezaları kaldırıldı, hapis cezaları azaltıldı; insanlık rejimi suç(lu)un tamamen bireyin iradesinde başlayıp yine orada bittiği anlayışını terketmeye başladı. çünkü nihayetinde eğer insanların bir kısmı kendi askerlerini savaşlarda düşman çocuklarını kestiği için "kahraman" kabul edebiliyorsa, bunun bir kültürü var demektir.
diğer tarafta, insanların yarattığı onca oyuna, bilime, sanata, icada, teknolojiye, müziğe vs. bakarak onları sevmek zaten kolay...
