trabzonlu adam vurursa beş yıl, ıspartalı vurursa sekiz yıl yer. çünkü hakim yargılarken trabzonlunun asabiyetini, coğrafyanın kişilik üzerindeki etkisini de hesaba katar. ıspartalı ıspartalı ! gül memleketinde yaşayıp şiddete meyil etmek neyine.
nerelisin sorusuna cevabı aldıktan sonra kafada bi önyargı oluşur.
o önyargıya göre kişi sorana bilinçsiz bi şekilde ya sempatik ya da antipatik gelir.
Cahil insanlara göre kişilik ve karakter analizi bu şekilde oluyor sanırım. işin rejonu (!) bu...
memur çocuklarının aslında çok rahat yapabildiği şey.
buna yargılama demeyelim de, karşılaştığın insanların karakterlerini az çok da bildiğin için böyle bir çıkarım yapmak normaldir. muhatap olduğun insanlar iyiyse zaten o memleket de iyidir.
ki bu durumu, yapmak istemeyen insan bile yapabilir. şöyle ki; yeni birisini gördüğün zaman beynin onu sen istemesen bile bir prototipe ayırıyor. bunu memleketine, giyim kuşamına, hatta gülümsemesiyle bile yapabilirsin, gayri ihtiyari olarak.
bunun içindir ki, yakın olduğun insanlara ilk gördüğümde seni hiç sevmemiştim deriz.
