başkalarını kırmayayım derken sürekli kendinizin kırılması ile neticelenir. son 15-20 senedir bu ülke insanı evrim geçirdi. evvelden sokakta selamlaşan, birbirlerine zor günlerinde yardımcı olan, komşuluk kültürü esnaflık kültürü olan insanlar bu süre zarfında yok oldu. yerlerine hiç işinin olmadığı insanların bile kötülüğünü isteyen, başkalarının mutsuzluğu ile mutlu olan, her şeyden şikayet eden, saygısız sevgisiz merhametsiz insanlar geldi. sen iyi niyetle bunları kırmayayım diyorsun ama onların içinden "ne kerizmiş amk iyi silkelenir bu" düşüncesi geçiyor.
bir eylemdir ve çaba gerektirir. eğer çaba gerektirmeksizin insanları kırmadan yaşıyorsan bu bir karakter olmuştur. ama insanları kırmamak için bir çaba içinde debeleniyorsan bu seni de zor durumda bırakacak bişeydir ve gereksizdir. zoraki iyilik gibi.
bırak her şey olacağına varsın. bazı şeyler için işin işten geçmiş olması çok öğretici oluyor. kırın yani. hiç bişe olmazsa ders olur.
hatasını asla kabullenmeyen, sürekli kendini haklı çıkarmaya çalışan,özür dilemeyi güçsüzlük olarak gören insanları kırarken bir saniye bile düşünmeyin çünkü bunu hak ediyorlar.
