deveyi diken diye baslayan bi atasözü vardır. o aklıma geldi nedense. evet dikkat etmek gerekiyor ama insanlardan bahsediyoruz burada. ne kadar hakediyorlar bunu?
Bunu yapıp da karşılık beklemek saçma. Madem şikayet edeceksin yapma.
gereksiz hassasiyetlerle hayatının içine okka okka sıçıp, altın bir tüyle son hamleyi yapan biri olarak söylüyorum, yaptığınız iyi şeylerin karşılığını beklemeyin. Sadece yapın ve unutun. insanlar sizi anlamasa da zamanı gelince eşşek gibi savunmanız olur. Öküz olan sensin ben elimden geleni yaptım dersiniz. içiniz rahat olur.
öteki türlü yaptığının bir anlamı kalmıyor. Ben sana bunu bunu yaptım da sen bana hiçbir şey yapmadın. Deme işte öyle deme.
Kamil olmanın verdiği dayanılmaz hafiflik, yap gitsin, gerisini düşünme.
Bi sınır cizeceksin hayatta kendine dair . Ben kirilmak istemem zaten az insan tutarim kafamda . Kimsenin dikenine de eyvallah demeyeceksin. Birazda " ilisik yasayacaksin hayatta ucundan tutarak " meselesi kirmammak ve kirilmamak . Kimseyle ayni yolda yurumek zorunda degilsin hayat sartlari ayni yola sokuyosa tak at gozluklerini . Bazen yanlislarda dogru isi gorur.
Ben hayatta kirmamak yonundeyim. Hem kiripta ne olacak elime ne geçecek. Dostça yaşamak varken ne bu ofke tamam aynı kafaya sahip olmaya bilirsiniz fakat alçakgönüllü olmaktir insanı değerli kılan. Benim felsefem budur daima. Bir atasözü derki Gücünü iyilik için kullanmak asıl bir davranıştır. Budur işte.
insanları değil de sevdiklerimi kırmıyayım derken çoğu defa paramparça olmuşluğum var ama bu yapı meselesi dünya tersine dönse, taş üstünde taş kalmasa yine bu huyumdan vazgeçmeyeceğim. kimisi aptallık olarak almış olayı ben vicdan ve merhamet olarak bakıyorum, kolayca çevresindekileri kırabilen insanlarında alter egosunun ve psikolojisinin normal olduğunu düşünüyorum, tabiki yapı meselesi hariç. zamanla belki bende hayat deneyimlerimden dolayı değişime uğrar mıyım bilmiyorum.
Kimi zaman olması gereken iken kimi zaman salaklık gibi anlaşıyan eylem. Her daim insanlara kibar yaklaşıp, yanlış olduğunu bildiğim bir şeyi söylüyorsa bile sırf ukalalık taslamış gibi olmayayım karşımdaki bozulmasın diye "hayır o öyle değil" yerine "sanırım aslında şöyleydi" demeye kadar düşündüğüm hâlde kimi cahil, egoist ve anlamaya kapalı beyinlere laf anlatamadığımdan vazgeçmeyi düşündüğüm eylem aynı zamanda. Ama hayır. Onlar düşük algı seviyesinde, kendilerini bir bok zanneden zavallılar diye nezaketten vazgeçmeyeceğim. zaten böylelerine nazik ya da kaba konuşmak fark etmiyor, sonunda hep kendilerini haklı zannediyorlar. En iyisi kendi çizgini bozmamak.
Yakın zamana kadar hiç dikkat etmediğim ve yapmadığım şeydi.
Sonrasında kendi kendime "sen kimsin amk at sineği" dedim ve güzel şeyler yapmaya yöneldim.
insanı paramparça yapabilen eylem. biz millet yalandan dudağını bükse ağlamaklı olurken, millet bizim gözümüzün yaşına bakmadan ağzımıza ediyor. ne diyelim. öteki dünyaya çalışıyoruz vesselam.
