insanları değil de sevdiklerimi kırmıyayım derken çoğu defa paramparça olmuşluğum var ama bu yapı meselesi dünya tersine dönse, taş üstünde taş kalmasa yine bu huyumdan vazgeçmeyeceğim. kimisi aptallık olarak almış olayı ben vicdan ve merhamet olarak bakıyorum, kolayca çevresindekileri kırabilen insanlarında alter egosunun ve psikolojisinin normal olduğunu düşünüyorum, tabiki yapı meselesi hariç. zamanla belki bende hayat deneyimlerimden dolayı değişime uğrar mıyım bilmiyorum.
Ben hayatta kirmamak yonundeyim. Hem kiripta ne olacak elime ne geçecek. Dostça yaşamak varken ne bu ofke tamam aynı kafaya sahip olmaya bilirsiniz fakat alçakgönüllü olmaktir insanı değerli kılan. Benim felsefem budur daima. Bir atasözü derki Gücünü iyilik için kullanmak asıl bir davranıştır. Budur işte.
Bi sınır cizeceksin hayatta kendine dair . Ben kirilmak istemem zaten az insan tutarim kafamda . Kimsenin dikenine de eyvallah demeyeceksin. Birazda " ilisik yasayacaksin hayatta ucundan tutarak " meselesi kirmammak ve kirilmamak . Kimseyle ayni yolda yurumek zorunda degilsin hayat sartlari ayni yola sokuyosa tak at gozluklerini . Bazen yanlislarda dogru isi gorur.
Bunu yapıp da karşılık beklemek saçma. Madem şikayet edeceksin yapma.
gereksiz hassasiyetlerle hayatının içine okka okka sıçıp, altın bir tüyle son hamleyi yapan biri olarak söylüyorum, yaptığınız iyi şeylerin karşılığını beklemeyin. Sadece yapın ve unutun. insanlar sizi anlamasa da zamanı gelince eşşek gibi savunmanız olur. Öküz olan sensin ben elimden geleni yaptım dersiniz. içiniz rahat olur.
öteki türlü yaptığının bir anlamı kalmıyor. Ben sana bunu bunu yaptım da sen bana hiçbir şey yapmadın. Deme işte öyle deme.
Kamil olmanın verdiği dayanılmaz hafiflik, yap gitsin, gerisini düşünme.
deveyi diken diye baslayan bi atasözü vardır. o aklıma geldi nedense. evet dikkat etmek gerekiyor ama insanlardan bahsediyoruz burada. ne kadar hakediyorlar bunu?
