insanlarla dogru sekilde mucadele etmek icin gelistirilmis yontemlerdir.
coupling de jeff der ki bir kızla baktım strese girer gibi oluyorum, onu cıplak hayal ediyorum, bu stresimi atıyor; hatta iste diyelim ki bir patronum stres yaptı bende, onu bile cıplak hayal ediyorum, bu ustumdeki baskıyı ve otoriteyi alıyor:)
ben genel olarak insanların gerizekalı oldugunu, benim kadar farkındalık duzeyi olmadıgını dusunerek basa cıkıyorum mesela. book smart olabilirler, benden daha cok okumus ve uzay hakkında daha fazla bilgi sahibi olabilirler belki, ama insanlık namına "olmamıslar". farkındalık duzeylerinin dusuk olduguna inanmak beni koruyor. evcil hayvanını seven insan gibi, akli melikeleri oturmamıus bebegini seven anne gibi ust perdeden bakıp anlayıs gosteriyorum. cocugunuz duvarı boyadı diye, bebeginiz agladı diye onu dovmezsiniz. cocuk onlar. boyle yaklasıyorum insanlara.
uzak durmazsanız ister istemez bir savaşın içinde buluyorsunuz kendinizi. cahili, saygısızı, oturmasını kalkmasını bilmeyeni, hadsizi ne ararsanız var.
ben iş hayatımı insanlardan uzak durabileceğim bir yöne kaydırdığım günden beri daha huzurluyum. akrabalardan elimi ayağımı çektim. konu komşu ipimde değil. görüştüğüm insan sayısı bir elin parmaklarını geçmez. günlük rutinde karşılaştığım insanlar ile de zorunlu olmadıkça diyaloğa girmiyorum.
Tabii gerekirse mesafe koyulur ama bize yamuk yapana sert üslupla yaklaşmazsak tepemize binerler, en güzel başa çıkma yöntemi sert olmak, insanlarımız yoksa başka türlü akıllanmıyor.
