doğuştan gelen eksik ve kusurlarla dalga geçmeyi marifet sanan ama yakını olduğu birisinin aynı alaylara maruz kalması durumunda ne yapacağını çok merak ettiğim insan olamayacak modellerdir.
edit:(bkz: insanlarin fiziksel ozellikleriyle dalga gecen insan modeli) linkinden yazmaya çalıştım yoksa aramaya inanırım *
bir insan doğarken kusursuz * doğabilir ama bu yaşamı boyunca böyle kalacak anlamına gelmez. türkiye'de şans eseri yaşıyoruz. her an bir durağa, balkona otobüs girebilir. eşşek şakasına maruz kalabilirsiniz. kaza geçirebilirsiniz. gazi olabilirsiniz. bu durumda başlıkta anlatılan insan da bir gün kendisiyle dalga geçilebileceğini düşünmemiştir.
insan olarak nitelendirilmeleri, sadece fizyolojik özelliklerinden ileri gelen kişilerdir. yoksa, insan olabilmenin hasletlerine sahip değillerdir. çünkü, yaptığının ne kadar zavallıca olduğunu kavrayabilmesi için ahlak, erdem, saygı gibi insani değerlere sahip olması gerekir.
"kusur" olarak görmek aslında başlı başına yapılan bir yanlış. şaşı olmak, r harflerini söyleyememek, tik sahibi olmak gibi sıkça alay edilen durumlara bakıldığında bu daha net olarak ortaya çıkacaktır. bu kadar basit ve çoğu zaman telafisine gerek bile olmayan durumlar için kusur ibaresini kullanmak, dalga geçmek kadar olmasa bile yanlış bir eylemdir.
Kendini tatmin etmek için yapılan bir harakettir.Genel olarak zekaları gelişmemiş olan başkalarının fiziksel özellikleriyle dalga geçerek kendi kusurlarını örtmeye çalışan insancıklardır.
dişlek, kepçe, dörtgöz, bodur, sırık vs gibi sinir bozucu sıfatlarla yapılıp; ezilen taraf yerin dibine sokulur. özgüven diye bir şey kalmaz böyle kimseler yüzünden.
bu tarz yaratıklar kendi cinsini bilmeyecek kadar aciz yaratıklar oldukları için insan demek yanlıştır. onlar polyanna'nın gerizekalı versiyonlarıdır. herşeyi bildiklerini sanırlar ki bunun yanlış bir bilgi olduğu çok sonra soylenir. onlar için acınası durumdur, üzüntü vericidir.
10 metre önümde bir araba durmuştu, arabanın arka kapısından inmeye çalışan adam sağa baktı, sola baktı, bir türlü ayağa kalkamadı. o dönem daha 12 yaşımda olmamdan olsa gerek bu durum pek bi hoşuma, pek bi komiğime gitmişti, içimden "özürlü" dedim adama; ama hemen akabinde adam arabadan koltuk değneklerini çıkarıp öyle kendini dışarı çıkarınca insan olduğumdan, daha doğrusu olamadığımdan utandım., zira adam gerçekten de özürlü * çıkmıştı. o an yaşadığım şoktan kurtulmak için adamın yüklerini taşımasına yardım ederek biraz olsun vicdanımı rahatlattım.
her ne kadar o zaman yaptığım şeyin farkında olmasam da o olay öğretti bana hiçbir insanın mükemmel olmadığını, her insanın birtakım kusurlarının olduğunu, ve bunlarla dalga geçilmemesi gerektiğini. biraz acı da olsa... *
