nereden başlayacağımı bilemiyorum, miladım ne? doğumum?
onun için tarihçilerden destek isteyeceğim.
bir de saçlarına mor menekşe takan küçük kızlardan gülerken çıkardıkları sesleri isteyeceğim. hangi anlama geldikleri hiçbir dilde belli olamayan o sesleri toplayıp sana göndereceğim.
bazen telaşlı olacak sana olan koşularım. bazen durgun. akşam üzeri evine dönmek üzere olan bir babanın yorgunluğunun en önemli kelimesini borç alıp isminin baş tarafına yazacağım.
hep geç kalma korkusundan dolayı acele ettiğim için üstadın yazdıklarının hepsini isteyeceğim. "ver" diyeceğim kendisine. "ihtiyacım var. birisine bir şeyler yazmam gerekiyor."
yine de, biliyorum. yazamayacağım.
benim kelimlerim kör, cümlelerim anlamsız. bakışlarım donuk, ellerim nasırlı. sana adam gibi bir dörtlük dahi yazamıyorum.
ya da bir hikaye. ya da içinde muhteşem benzetmeler olan bir roman. fakat nafile. üstadın dediği gibi, "heybemde sana benzeyecek kadar güzel bir şey yok!"
onun için kızma bana. cehaletime ver suskunluğumu. ve, öfkemi sırtına yükle yeni bir gelinin. mahcubiyetini al o'nun. ürkekliğini.
bana gönder.
acıya dair, öfkeye dair ne varsa bana gönder. borç al yedi milyar insandan. seni üzen her şeyi bana gönder. göğüs kafesimde soğutup da sana göndereyim. ruhumda eritip de sana göndereyim her birini.
