insanlarla ilişkilerinde diyalog kurma sorunu yaşayan, bu ilişkilerden ötürü yorulmuş, tükenmiş kişinin yenilenmek ve toparlanmak adına gerçekleştirdiği aktivite.
yalnızlıkla tanışacaktır artık. en iyi dostun yalnızlık olduğunu düşüncektir. zaman zaman yalnızlığı terk etmeye kalkıştıkça acı çekicektir tekrar güvenilmez insanları gördükçe, tanıdıkça.
Yaşadığım durum , faydasını görüp zararını görmediğim, psikologlar ise depresyon başlangıcı olduğunu söyledikleri durum .
Hayır efendim , karşımdakinin ufak bir mimiğinden ne düşündüğünü ne hissettiğini anlıyorum , hasta mıyım şimdi ben ?
Hiçte bile.iyi izleyiciyim sadece.
ihanetin bedeli olarak yaşanan durumdur.
uzun bayağı uzun bir süredi bu sendromdayım ve kurtulamıyorum. yalnızlığıma mı yoksa normal kişisel ilişkilerime mi yanayım anlamadım..bir çare lütfen
insan evrende yaşayan en lanet, en şerefsiz canlıdır, bu nedenle kendinden bile insan olduğu için nefret eden insanın felsefesidir. La bi kimyasal silah yapayım, sadece biz insanlar geberelim geri kalan bütün canılar ve evren bir huzur bulsun, bir soluk alsın felsefesine inanan insana çok yakındır!
olması gerekendir, yine hiç güvenmemek değil de sınırlı güvenmek lazım. sonuçta insan aciz, hataları olan, fırsat bulunda duygularına veya hormonlarına yenik düşebilen bir canlıdır. böyle bir insana koşulsuz güvenmek onu da zor durumda bırakmaktır diye düşünüyorum. o yüzden kişilere gerektiği kadar güvenirim ve çoğu kez gerek duymam.
şahsen yaptığım şeydir. şimdi birileri çıkıp ''ya senin yaptığın şey psikolojide şu bozukluğa giriyor'' falan deyip kültürlü ayağına yatmasın. şayet bir rahatsızlığımız varsa da sebebi sizlerin samimiyetsizliğidir.
