şu aralar içinde bulunduğum eylemdir. insanlar yapmacık, sahte geldiğinden olsa gerek pek sıkı fıkı olamıyorum. bir iki harbi arkadaş dışında kimseyle görüşmüyorum. bu aralar en iyi dostum kitaplarım. en azından arkadan vurma ihtimalleri yok.
birkaç senedir içinde bulunduğum ve mutlu olduğum durum. neydi o kadın düşmanı italyan yazarın adı ? intihar etmişti hatta. hatırlayan/bilen olursa mesaj atıversin bi' zahmet.
uzaklaşma eylemidir. bazen konuşmak yorar, bazen konuşanı dinlemek boş boş bakarsınız etrafınızdakilere ve alıp başımı gideyim bunlardan dersiniz. gidersiniz hepsi bu.
kolay değildir. kişi her ne kadar uzaklaştığında arınmış hissetse de ruhu bağlanmaya meyillidir. ihtiyaç duyar farkında olmadan. binlerce kilometre uzaklaşsa da, kendini huzur yerine farklı yalnızlıkların koynunda bulur..
yani, değer verdiğin bir arkadaşının zamanla sadece sen ilgilendiğin için seninle birlikte olduğunu fark ederseniz, siz aramazsanız sormazsanız iletişim olmadığını görürsünüz. sadece işi düşünce arayıp sorduğunu da yakında göreceksiniz demektir. zamanla onunla konuşmaz olursunuz , bi süre üzülüp sonra unutursunuz.Aradan zaman geçer yeni tanıştığınız birsiyle sonra daha başka va başka başka kişilerle de benzeri durumları yaşayıp üzülürsünüz ve bu sefer bu arkadaşım bana değer verecek diye ümitlenirsiniz sonuç yine aynı olunca zamanla onlarıda umursamaz olursunuz.Ve bir müddet sonra insanlarla hiç arkadaşlık kurmazsam sonucunda beni kimse üzemez deyip, hiç arkadaş olmadan direk umursamadığınızı fark edersiniz. ben yaptım bunu ve halada yapıyorum . sonuç mu , kimseyle bağlanmadan arkadaşlık yapmıyorum ve sonunda kimse de beni üzmüyor.
