siz konuşurken sözünüzü kesip başka konu açan, konuşmayı bilen ama dinlemeyi bilmeyen, sırf futbol konusunda objektif olmaya çalıştığınız, kendi takımınızın hatalarını bile eleştirdiğiniz bir dönemde tuttuğunuz takıma saldıran, saygı çerçevesindeki eleştiriyi bile hazmedemeyen, kabul edemeyen, egosunu şişirmeyi marifet sayıp düşüncesizce konuşan, kalp kıran, kankacılık oynamayıp geyik muhabbeti yapmadığınız için sizi dışlayan insanlar söz konusu oldukça normaldir, doğaldır, olması gerekendir.
edit: bu görüşlerin hepsi yılların biriktirdiği öfkenin açığa çıkmasının sonucudur. neticede hiçbirimiz makine değiliz. zaman zaman patlamamamız imkansız. lütfen bu konuyu iyi değerlendirelim.
Bu istek aslında içten içe bir korkudur. En sevdiğiniz insanlar tarafından hayal kırıklığına uğratılmış olmak bu isteği doğurabilir. Yara almak istemeyenlerin yapması gerekendir.
insanların özellikle fazlasıyla iki yüzlü olmasından dolayı gelen istektir. özellikle de sosyal medyada öyle iki yüzlüdür ki insanlar insan ister istemez uzaklaşıyor.
herkes yapmacık şeyler söyleyip duruyor ama kimse uygulamıyor. özellikle gördüğüm kızlar hep sosyal medyada gerçek aşkı bulamadığından şikayet edip durur ama neler yaptığı ortada neyse biliniyor zaten bu konu detaya girmicem. erkekler şöyle kız olsa böylesi vardı da biz mi sevmedik vs vs der her önüne gelene yavşar. hele araya bir tane dini paylaşım da atar artık günümüz sosyal medya bağımlıları daha çok dikkat çekip ''popi'' olmak için. her şeyi kendi çıkarları doğrultusunda kullanıp olmadıkları şekilde davranıp insanların ilgilenmesini beğenmesini ister. tamamen iki yüzlüdür.
bu isteği uyguladığında insan bir rahatlıyor gerçekten. uyguladım ve cidden rahatladım çevremde iki yüzlü yapmacık insanlara yer yoktur uzak dururum. sosyal ağları kullanmam sildim hepsini. hatta telefonum bozuldu 4 gündür de telefonsuzum bu biraz fazla oldu aslında ama idare ediyoruz. spora yazıldım hayatımı düzene koydum vs vs.
tavsiyem uygulayın gereksiz iki yüzlü yapmacık insanlardan uzaklaşın biraz huzur bulun.
ne demiş üstad; Ben, her insanın ayrı bir kokusu olduğuna inanırım. Biz bunu anlamıyoruz, çünkü kokular birbirine karışıyor, hangisi senin, hangisi benim olduğunu bilemiyoruz; yalnız havanın pis bir koku yaydığını anlıyor; buna da insanlık adını veriyoruz. Nikos Kazancakis
işte bu yüzden...
