insanların yüzünü görmeyi istememek, onlara güvenmemek.
insanlara zerre kadar güveni kalmayan ve onların art niyetinin iyi niyetlerine üstün geldiğini düşünen kişinin insanların bulunduğu yerlere girip çıkmaktan korkması, onlarla aynı çatı altında bulunmamasıdır.
" ...
Ben kaçmaya çabalıyorum hoşnut muyum
Siz kaçtığınız yerde hoşnut musunuz
...
Halbuki biliyorum biliyorum ama ne ben yokum ne onlar eksik
Akşamları hep arka sokaklardan dönüyorum
Biraz bıkkın bir parça kırık korkunç umutsuz ve sakin
Eve geliyorum seni buluyorum bir seviniyorum bir kızıyorum
her an yaşanıla bilecek bir histir. bulunduğu ortama, çevresinde ki insanlara yabancılaştıkça ortaya çıkar. önce içerisinde yaşadığı topluma ait olmadığını hisseder. paylaşacak birşeyi de yoktur ya da etrafındakilerden alabileceği beslene bileceği hiçbir şey yoktur. zaten zamanla etrafında ki insanlar tarafından dışlanır. tek çare olarak kendini yalnızlığa hapseder.
insanın kendiyle yuzlesemedigi durumlarda etrafında olan insanları ebe secip kendiniyle kendi yalanları veya inandıklarıyla oynadıgı tehlikeli oyun. (bkz: elma dersem cık armut dersem cıkma)
