her gün sokaklarda, caddelerde, iş yerlerinde veya okullarda karşılaşılan insanlardan tiksinme ve onlardan uzaklaşma isteği ile beraber tezahür eden, zamanla ruhsal sorunlara yol açan rezil bir duygunun yavaşça ortaya çıkması ve kendisini bir yerlerde göstermeye başlamasıdır.
varlığının amacını sadece "evlenmek, çocuk yapmak ve ailesini geçindirmek" olarak algılayan, ne olduğunun, neye hizmet ettiğinin farkına varamayan, cehaletinin içerisinde amaçsız ve vasıfsız bir şekilde yüzen bu "nefes alan canlılar" ile yaşamanın zaruri olması; hayatı idrak etmeye çalışan beyinleri rahatsız etmekle kalmıyor, yaşadıkları anlardan nefret etmesine ve insanlardan yavaşça ve usulca uzaklaşmasına da neden oluyor.
fakat ilginçtir ki; öğrendikçe, bildikçe ve anladıkça mütevazılaşması gereken bu beyinlerin düşünce bazında daha alt tabaka insanlardan nefret etmeye ve onlardan uzaklaşmaya başlaması; kibrin, kendini beğenmişliğin ve yok olamamış cehaletin de ta kendisi değil midir? yahut bilgiyi, beyinleri yerine daha alt bölgelerinden anlamalarının ve idrak edememelerinin, filhakika eşekliklerinin sonucu mudur?
belki de tüm bu hisler kendini aydın atfeden bu zümrenin içine düştüğü boşluktan ibarettir.
yada bilmek ve bildiğini zannetmek arasındaki boşlukta bir o yana bir bu yana gidip gelmektir.
kim demiş bilmiyorum fakat ne güzel demiş: "tahsil cehaleti alır, eşeklik baki kalır."
uzun lafın kısası, insanlardan nefret etmeye başlamak belki de insanlıktan uzaklaşmaya başlamak ile eşdeğerdir.
tanıdıkça devamı gelecek olandır. ne demiş düşünür dünyanın en mutlu insanları cahillerdir , insan tanıdıkça bildikçe gerçeğin pisliğini dahada dipsiz kuyuya düşer.
çevresini gözlemleyen insanın bir süre sonra düşeceği durum. bencil, duyarsız, başkalarına zarar vererek eğlenen insanları görüp de onlara hoşgörü gösterememektir.
not: bende aynı durumdayım reyiz. en ufak olayda bile aptalca çıkarlarını düşünen ve bencillik ruhuna kadar nüfuz etmiş bir varlığı sevemiyorum. sokakta kalsan kimse sana yardım etmez. parasız olsan belirli bir miktara kadar yardım alabilirsin en fazla. bu ise en iyi ihtimal. hasta olsan sigortanın veya paranın olduğu kadarıyla iyileştirilir özenle bakılırsın. paran varsa en kral hayatı yaşarsın, yaşatırlar. paran yoksa, seni köleleştirip çalıştıracak insan ordusunun saldırısına karşı koyamazsın.
insanların yaptığı her boktan eylem bir anlam ifade ettiğinde ve kişinin kendisinin tarihi buluş niteliğindeki fikirlerinin bir anlam ifade etmemesi ve Kendi göz bebeklerinde ki mutluluğu başkalarında görememesi sebebiyet verir. Kişi böyle aptal saptal insanlarla aynı dünya içerisinde oksijen tüketmekten bile nefret eder. Yalnızlaşır.
üniversiteden mezun olup işsiz kalmayla başlar.
zamanla büyür.
çokça sıkıntı çekip iş, ev, eş vs. sahibi olduğunuzda bile geçmez. sadece umursamaz olursunuz.
sonra da arkanızdan konuşurlar, "kendini beğenmiş" diye.
"ulan orospu çocukları, o iş öyle değil lan..." diyemezsiniz.
hep aynı insanların yüzünü görmekten kaynaklanan durum. insanların iyi yanlarından öte kötü yanlarını da görmeye başlıyor. hep farklı insanlarla takılın, böylece herkesi mükemmel görürsünüz ve nefret etmezsiniz.
zamanla gerçekleşendir. fazla insan tanıdıkça, onlarla yakınlaştıkça, uzaklaştıkça anlarsın hiçbirinin hiçbir şey hak etmediğini. sevmekten aciz olduklarını, birbirlerini anlamadıklarını, bencil olduklarını, kendilerini gözlerinde çok büyüttüklerini, şişmiş egolarının kölesi olduklarını anlarsın. yavaş yavaş onlara kin besler ve yalnızlaşırsın. kendini bir şey zanneden herkesi öldürmek istersin. insanların senden beklediklerini yerine getirmeye çalışırsın, bir kısmını getirirsin. ama onlar senin de 'insan' olduğunu unutarak yapamayacaklarını isterler. hep isterler. onların bitmek tükenmek bilmeyen istekleri seni yorar. kendileri hatalıyken hatalarını hiç kabullenmezler. sürekli herkeste olduğu gibi sende de olan ufak kusurları yüzüne vururlar ama kendi varlıklarının baştan sona allah'ın bir hatası olduğunu anlayamazlar. insan manevi değil, nankör bir varlıktır. insan iğrençtir. iyilik meleği gibi gezen bir insan bile en az bir kişinin hayatını mahvediyordur. farkında değil gibi davranır ki bu onu daha bir iğrençleştirir.
