insan olmamaları. zannediyorum en geçerli sebep insanlığa aykırı davranışları ve vicdan sahibi olmamalarıdır. ayrımcılık birde bu çok kötü. gerçekten çok kötü. bizden değilsen iyi olan hiç bir şeyi hak etmiyorsundur mantığı. başına gelen bütün kötülükleri hak ediyorsundur mantığı. bu sebepler sanırım ''bazı'' insanlardan nefret etmek geçerli bir sebeplerdir.
birden fazla olan sebeplerdir. kimi insanlar vardır kendini yüceltmek uğruna arkadaşını satar , kimi insanlar vardır ben dostunum ayağına iliğinize kemiğinize kadar kurutur ve sonrasında çeker gider.
çocukken yalnız kalmaktan korkarsın. her zaman çevrende insanlar olsun istersin. büyümeye başladığında bu durum değişir. insanlardan soğursun. soğumak için sebeplerin vardır elbette. ilk hatanda seni yalnızlıkla cezalandırırlar. en ihtiyacın olduğu durumlarda seni duvarlarla baş başa bırakırlar. sonra fark edersin ki yalnızlık seni daha iyi anlıyor. gerçek dostun yalnızlık olur. sen ağlarken seni dinlemesini bilir çünkü. bazen banyoda ağlarken duvarlarda yankılanır sesin. ama kimse duymaz seni.
yalnızlığı kimse sevmez aslında, zorla sevdirir insanlar. bağımlısı eder kendine.
birbirlerine karşı duvarlar ve kapılar yerleştirmek zorunda kalmaları, birbirlerini cebindeki kağıt parçalarına veya yalnızca en boy yüksekliğe göre değerlendirmeleri, neyi niye yaptığını düşünmeden yapmaya devam etmeleri, düşenin elinden tutmayı enayilik olarak görmeleri, her şeye rahatça bahane bulabilmeleri, sevmeyi bile becerememeleri, etrafındaki bunca nimete rağmen 1/5 inin aç bırakılabilmesidir.
öleceklerini bildikleri yani ömürleri sınırlı oldukları halde, o vakte bol bol kötülük sığdırmalarıdır. yani inanırsın inanmazsın önemli değil, ister sevap için yap istersen salt iyilik için yap ama iyiliği bir şekilde yapın. kötü olmayın! işte, bu dediklerim olmuyor. insanlar "ne koparsam kardır." diyerek dünyayı pisliğe boğuyorlar ve ben de insanlardan nefret ediyorum. tabi kendim de dahil.
