kaçırılan fırsatlar, hakettiğimiz yerin çok daha iyisi olduğunu düşünmek ne kadar hümanist olursanız olun o yerlerdeki insanları görünce içinizin herkese karşı nefretle dolduğunu hisseder psikolojik olarak düşersiniz.
çok fazlalar. öyle böyle değil çok insan var. o kadar çoklar ki. misal dışarı bakıyorum yüzlercesi sırf ayakları var diye yürüyor. birine bişey söylesen cevap veriyor. aklı var. gözü var. eli var. bazıları güçlü mesela canını sıksan seni darp edebiliyor. amı olan var, siki olan var. hepsi de bunları silah olarak kullanabiliyorlar. önünü alamıyoruz istediklerini yapıyorlar, ağzına geleni söylüyorlar. bunlar çeşitli taşıtlara biniyor, gücüne güç katıyor. ayağı ile bastığı bir pedalla önüne geleni kırıp dağıtacak bir güç sahibine dönüşebiliyor. bunlar için ayrılmış özel uzun beton alanlarda bir yerden bir yere gitmek için çok süratli bir şekilde makinaları hareket ettiriyorlar. bazıları iki tekerlekli ve çok yüksek motor sesi gelen küçük araçlara biniyor. şehir içinde bağıra bağıra gidiyor. yaşamak istediği bir alanı seçip, oradaki canlıları bir bir öldürüyor. bitkileri yoluyor. hayvanları kesip kesip yiyor. acaip de korkusuz yaratıklar. misal 200-300 kişi bir teneke içine binip belli bir hıza ulaşınca yükseliyor, saatte 1000km hızlarla 10.000 mt irtifalarda o kutu içerisinde korkmadan uçabiliyorlar. birbirlerine üstünlük sağlamak için oluşturdukları toplulukların aldıkları kararlar ile belli zamanlarda toplanıp birbirlerini dövüyorlar. itmeli çekmelisi var, yumruklusu var, tekmelisi var. diğerleri bunları izliyor filan. inanılır gibi değil.
