insanların hayvanlar kadar "insancıl" olamamaları, bu konuda sicillerinin bozuk olması.
yalan söylemeleri, birbirlerinin kuyularını kazmaları, aşırı derecede fesat olmaları, saf ve temiz olmamaları.
sürekli savaşmaları, kan ve acı dışında yeryüzüne başka bir şey getirmemeleri. ormanları yok etmeleri, havayı kirletmeleri, aç gözlü olmaları, rabbena hep bana demeleri vs. vs.
iyi gününde dostun varken kötü günde yanında kimseyi bulamamak . ama her şeye rağmen insanız ve insanlarla birlikte yaşıyoruz . belki insanlarla ilişkilerimizi minimuma indirebiliriz ama asla onlarsız da yapamayız.
1- Çevresindeki herkesi dedikodu malzemesi gibi görmeleri.
2- Sabit fikirli olmaları.
3- Kendilerini dünya merkezi sanmaları, bu yüzden başka varlıklara yaşam hakkını bile çok görmeleri.
4- Sürekli hesap kitap adamı olmaları.
5- Standartların dışına çıkamamaları.
6- Hiç bir şey okumadan bilgi sahibi olduklarını sanmaları.
Ben senin zemanında okula yayan giderdim oküs, ayağımda pabucum yoktu, yavan emek yerdim, davar güderdim vs vs şeklinde cümleler kurmaları. genelde aile bireyleri yapar bunu. Ulan senin zamanında araba mı vardı ki? *
Kendinden başka kiımseyi düşünmemeleri hep kötü olmanızı istemeleri. Önce evlenince anladım kaynana eşimin Teyzesi halası derken sonra is hayatı hep ayak kaydırmaya çalışan yada emek sömüren insanlar daha sonra da olur da pes eder ölürseniz o zaman da ben sensiz ne yaparım diye yine bencilce düşüneceklerini görüp en güzeli herkesten uzak olmakmıs dedim ve mümkün olduğunca iletisime geçmiyorum insanlarla.bazen bu kadar vicdansız ahlak diyerek din diyerek güç kullanarak kendi hayatı dışında her şeyin herkesin hayatını maffeden insan denen ırka ait olmaktan nefret ediyorum.
