Bir zamanlar bende de devamlı vardı bu davranış ama baktım ki bir kandırmacadan başka bir şey değil bu huy! hemen hemen herkeste vardır bu! ama sonu hep hayal kırıklığı ve hüsran ve şaşkınlık! bir yerden sonra kabulleniyorsunuz durumu ve kimseden bir şey bekleyemiyor oluyorsunuz. iyisi mi kendi kendine insanın bir yol çizmesidir hayatta. hele ki günümüzde herkesin birçok alanda gelişebildiği bir ortamda belli kalıplara göre karşındakinden bir şey beklemek epey bir abes! daha iyi anladım ki bir yaştan sonra şunu: neticesi güzel olan Birçok şey evrilerek daha da güzel yerini bulabiliyor! siyasi ve kültürel alanda da bu durum böyledir. ne kadar zorlarsanız zorlayın bir kitleye yeni bir zihniyeti beklemek o kitleden yenilikçi bir düşünce beklemek çok hayalidir, çok!
