statü göstergesi betimlemelerden bağımsız, küçük yerlere özgü bir kalıpçılıktır aslında. bahse konu olan kişi işle o kadar özdeşleşmiştir ki, isminden bahsetsen tanıyan çıkmayabilir. mehmet, falancanın oğlu mehmet yetersiz bir tanım oluverir. fakat tedaş mehmet denildiğinde yahut berber mehmet denildiğinde tanımayan kalmaz. burda dişçilikten, öğretmenlikten farklı bir tavır vardır. adam belki artık o işi yapmıyordur ama bir üzerine yapışmışlık vardır, çıkmak bilmez. mesela bu tarz hitaplar düğün, derneklerde kendisini şu şekilde belli eder: ilaçcı mehmet ve ailesi (adam bi zamanlar ilaç işine girmiş), tofaş ahmet ve ailesi (tofaşı vardır bunun satarsa gene tofaş alır o derece), 090 ve ailesi (arabasının plakası yapışmış üzerine) gibi...
