işin garibi, bu hakaret eden mahlukların, mensup olduğu din her ne olursa olsun, çeşitli mecralarda "bizim dinimiz hoşgörü dini" gibi cümleler savurmasıdır.
dinsiz dini olmayan demek. ben bunu hakaret olarak algılamam, hatta dindar olmayı daha aşağılayıcı bulurum kendime göre. sıkıntı yoktur yani. hakaret etmek istiyorsa daha yaratıcı olsun en azından. hoşgörü konusuna gelince dindarlar bu konuya kendilerini bile inandırmaktan aciz.
genellikle, çoğunluğun azınlığa yönelttiği bir hakaret çeşidi. daha doğrusu muhafazakar-dindar toplumlarda. japonya'da gidip "dinsiz" diye hakaret etmek saçmadır. ama şereflerine, ahlaklarına laf söylettirmezler.
böyle durumlarda peygamberlerin/peygamberlik iddiasındakilerin hayatlarına bakmak gerek islamcı dostlar: anlatılanlara göre adem dışında istisnasız hepsi dinsizlikle, sahtekarlıkla, aptallıkla..vs. suçlanmıştır. dindarlık, daha doğrusu katı muhafazakarlık/yobazlık böyle bir şey. muhammed de mekkeliler'e göre dinsizdi, ibrahim de nemrut'a ve babası dahil harranlılara (kimi kaynaklarda hintlere) göre.
empati böyle bir şey. kendi yaşadıklarından pay çıkarıp karşındakini anlayabilmek.
