zamanında değer verdik ve gelecekte de vereceğiz. eğer insanlardan yeterince uzak durmazsak mecburen kendimizi bu batağın içerisinde bulabiliriz dolayısıyla en mantıklısı insanlardan gerektiği kadar uzak kalabilmek. Ama sadece gerektiği kadar çünkü fazlası da farklı bir batakta kendinizi bulmanıza sebep olabilir. Gelip bana sormayın nasıl oluyor bu oran diye. Ben bilmiyorum çünkü. Sadece gözlem.
üzülmenizle sonuçlanır, asla şaşmaz. kendinizi değiştiremeseniz de en azından rutin hale geldikten sonra şaşırmıyorsunuz artık bu duruma. o da bir şeydir...
ben çocukken lise çağı vs. insan kaybedince üzülmezdim. çok sevdigim biri hayatimdan 1 gunde ciktiysa bir daha dönmezdim dusunmezdim kafaya takmazdim. yapım oydu sadece. ancak şimdi nedense deli gibi anlam yüklüyorum tribe giriyorum. tam tersi olmasi gerekmiyor muydu aq. insanlar buyudukce kafaya takmamaya başlar normalde. biz pistigimizi sandikca enayilestik.
bilmiyorum yahu insan ilişkileri o kadar pamuk ipliğine bağlı ki hiçbir şekilde garantisi yok. Ama maalesef insanız diyemem ki kimseye değer vermiyorum siz de vermeyin. Her şey bitiyor her anlamda. Zaten bitecek bir şeye başlayıp zaman kaybetmek neden?
O doğru kişiler çıkmadı benim karşıma. Kime güvendiysek yarı yolda gittiler. Yanındayım diyen kim var şimdi? Kim olursa olsun fazla değer adamı g*t eder diyorum.
Nasıl bir insana değer verdiğine göre değişir. Aslında biz cok nankör yaratiklariz. Yanimizdayken sorsan ondan kiymetlisi yok. Sonra neoldu? Senden nefret ediyorum! Her sey yalan! Vs. Bunun adı ikiyüzlülük değilmi?
verdiğiniz değerin miktarına bağlı, mesela çok değer verirseniz, şımarır. az değer verirseniz küser. en iyisi hiç değer vermemek, sıfır gibi. ne arttırır ne de azaltır.
