mutluluk ile mutsuzluğu ayıramadığı için. hadi ayırdı diyelim, bu kezde hep mutsuzlukta kaldığı için.
bir de hep bir memnuniyetsizlik durumu var. neden var anlamam. ulan bir tane dünya var işte. neler yapıcakların, neleri yapamayacakların belli. android değiliz sonuçta. mutsuzlukta kalmayın. iç boğulmasından başka bir şey getirmiyor anasını satayım.
Yalnız kalmak güzel bi'şey sanıldığı için. Sonra da bir hayvan sahiplenip çeşitli başlıklara (bkz: kedi) fotoğraflar atıp ya da sosyal medyada 'kahvaltı qeyfisi' diye nidalar atarak her şey yolunda süsü veriliyor.
Mutluluk tatbikatları yapacağınıza gidin birini sevin sonra sevdiğinizle sevişin. Sürümden kazanacağım diye ruhunuzu katmadan mekanik gibi seks etmeyin, sürümü boş verin, kaliteli sevişin.
bir hayvana oğlum ya da kızım diyeceğinize çocuğunuza diyin. Çocuk sahibi olmak yerine yalnızlığınıza tüy diker gibi hayvan satın almaktan vazgeçin. Sonra 57 tane kedisi olan ablalar peyda oluyor.
Samimiyetsiz renklere kolajlar ve efektler ekleyerek anı biriktirmek yerine o anı yaşayarak ölümsüzleştirin. Yalnızlık kuul olmak değildir.
Kendi çapım için konuşacak olursak, inanç yok, umut ediyorum ama olmayacağından eminim. Göremem, geçmişte ya da gelecekte yaşarım. Sanırım gerçekten ümit etmek gerek bazı 'gerçek'şeyleri. Her an ölüp gidebiliriz, iyi kullanmak gerek zamanı. Bir daha aynı şekilde ne bu yazıyı yazarım, ne de bu şekilde nefes alabilirim.
Küçük şeylerden mutlu olmayı bilmiyorlar. Sürekli büyük beklentiler, büyük başarılar peşindeler. Hiçbir şeyden memnun değiller. Sürekli bir memnuniyetsizlik var. Kendilerine yaptıkları yetmiyor bir de bizim enerjimizi emiyorlar.
insanlar neden mi mutsuz? her gün onca masum insan, çoluk çocuk lanet olası allahın belası insanlar yüzünden hayata veda ediyor/ etmek zorunda kalıyor boş yere, sebepsizce...her geçen gün insanligimizi, geleceğe olan güvenimizi, umudumuzu, neşemizi yitiriyoruz. şimdi insanlar böyle bir zamanda ne için ve nasıl mutlu olabilirler ki..
