insanlar elbet gider bazen ölümle bazen yürüyerek ama bu hiçbir şeyin sonu değildir. Yanındakilerle mutlu olmayı öğrenmeli insan gerçek mutluluk böyle sağlanır.
söz biter, göz, son kez bakar önündekilere, ve ön - arka olur. göz, önüne bakmaya, hayat akmaya devam eder..
insanlar mutlu olacaklarına inandıkları yerlere gider..
insanlar gider şarkıları kalır
şarkılar var uzun
yüzyıllar dolanır
şarkılar var kısa
söylendiği yerde kalır
şarkılar var benim şarkılarım
söyletmezler içimde kalır.
kendin gibi bilmeyeceksin bir başkasını. bazen rüyadan uyanılır, bazen uyanmak istemeyen sen olmazsın, uyanmak istemiştir birileri ama nihayetinde giderler.
beni senin gibi bir de annem terketmişti,
ki göbeğimde durur onun yokluğundan
bana kalan çukuru...
giderler! kendinden bilmeyeceksin her canı...senin hayat memat dediğini giden siler tek cümle ile ve bir sürü hırs ile...ve sende verdiğin değerin bulamadığı karşılıkla kalırsın başbaşa ve kalbinin kırık&döküğü de eşlik eder size...ki gidene bağın ne olursa olsun ya da gidenle bağın ne olursa olsun! bildin mi "aşılmaz" bağ yok aşmak istedikten sonra!
arkana baktığında dostum dediğin kişilerin bir anda ortadan kaybolmasıyla karşılaşılan gerçek . bir daha hiçkimseyle arkadaş olmama hissi uyandırır.ancak,hayata tutunmak için başka insanlar gerekli maalesef. kendini özel hissedersin. hissetmemek elde değil.
