Değişir ama sadece büyük yaralar aldıklarında. isteseler de kapanmayacak iyileşse bile asla eski haline dönemeyecek kadar derin yarası olan insanlar değişir işte. Hem de öyle bir değişir de kendisi bile tanıyamaz kendini gerçi tanıyıp tanımaması da pek önemli değildir artık. Yani değişmek çoğu zaman iyi sonuçlar doğurmayabilir. Kimseyi değiştirmeye çalışmayın ki ben bir insanın bir insanı kolay kolay değiştirebileceğini sanmıyorum belki insanlara olması gerektiği kadar samimi bağlanamadığım içindir.
insanlar değişir. Değişmeleri de gerekir zaten ancak bu değişimin boyutu mühim. Belli bir yaştan sonra insan karakterinin oturması gerek. Karakteri ailesinden ya da çevresinden kaynaklı oturmamış, belki bastırılmış insanlar, bir kırılma noktası sonrası çok fazla değişebiliyor. Bu değişim çevresini şaşırtıyor, hatta onun ötekileştirilmesine sebep oluyor.
Nitekim ne değişen insan çevresindekileri düşünüp belli bir kalıp içinde kalmak zorunda ne de çevresindeki insanlar onun bu ''geç'' kendini bulma deneyimine katlanmak zorunda.
tabi ki değişirler. kişilerin doğuştan gelen mizaçları hariç insanlar devamlı değişirler. zaman insanı olgunlaştırır, tecrübe kazandırır. yaşadıkları olaylar, ilişkiler, gezdiği, gördüğü, etkilendiği her şey insanı değiştirebilir. yenilikler katar.
Değiştim diyen kimseye güvenmeyin, ama çabalarını da gözardı etmeyin. Zaten, En nihayetinde kimseye sırtı tam anlamıyla yaslamamak lazım, zira Hepimizin çıkmazları var.
Cevabı olumlu olan soru cümlesi. Yavaş. Yavaş değişirler. Hızlı değişim çok kapsamlı ve bilimsel çalışma gerektirir, insanlar hızlı değişmiyorlar değişime zorlandıklarında ya da çabaladıklarında, cozutuyorlar. Cozutmuş insan çok yorucu olur.
insanlar değişir . Yaşanılanlar insanları değiştirir diye düşünüyorum . Mesela aynı davranışı ikinci sefer yapacağımız zaman ilkinde olanları düşünebilir ve onlara göre hareket edebiliriz .(çok yapmam ) . Böyle böyle de zamanla davranışlarımız değişebilir ve insanlara göre de değişimimiz gözlemlenebilir .
insanları bilmiyordum da ben değişmiyorum. Bunu bir daha yapmayacağım insanlar kırılıyor dediğim ne varsa tekrar tekrar yapıyorum. Huy olunca bırakılmıyor en fazla kısım kısım yontuluyor.
insan ,ibranice kelime kökeni nisyandır.Nisyan ,unutan ve hatırlayan demek.Önce yabancılaşır insan varlığına .Kimi zaman yaşantı ,başından geçenler vs diye alt yapıda bir dram beklenir ancak günümüz rutininde her an bir yabancılaşmadır.Tüketiyoruz ,tüketirken tükeniyoruz.En çokta değer yargılarımıza ,karakterimize karşı taviz bombardımanıyla.An be an başkalaşım içindeyiz.Her yeni olay yahut seçim yapıyor bunu yeni bir kod yazıyoruz kimliğimize.Sonra birileri çıkıyor zamandan hiç değişmemişşin diyor bunu sadece zamandan çıkanlar biliyor.Günlük varlığımızdakiler değişimi bilenler .Bundan değil mi evliliklerin fiyasko çıkması ,ani istifalar,terkedip gitme hisleri .An be an unutuyoruz sonra birden diriliveriyor kimlik .''Ben kimdim diye!''
