(bkz: Foster'in hayali dostlar mekanı)
Çok güzel anlatılmıştı bu konu... ilk bölümüydü hatta. Mac, bloo'dan ayrılmak isteemiyordu, ama annesi artık büyüdüğünü, ona ihtiyacının olmayacağını gibi şeyler zırvalıyordu... Daha sonra mac, onu hayali dostlar mekanına bağışladı. Ama bu ev, hayali dost isteyen insanlar için yapılmış bir yurt edinme evi. Bloo da evlat verilebilirdi, ama mac, onlarla bir anlaşma imzaladı. Her gün, onu ziyarete gelmek şartıyla, bloo'yu buraya bağışlayacaktı, ve kimse onu evlat einemeyecekti... Ve Bay Herriman. o bu işe karşı çıkıyordu. o kim mi? Bu evin yöneticisi. O da bir hayali dost, bir tavşan, çok kuralcı. foster'dan sonra en yetkili kişi. Foster'in torunu frensi ile aralarında geçen bu konuşma, bu başlığı anlatıyor aslında:
+Kusura bakma frensi, insanlar büyüdükçe hayalgüçleri körelir, ve hayali dostlarını unuturlar...
-Peki ya seninki? o seni hiç unutmadı değil mi ama?
Madam foster'dan bahsediyorlar. Herriman'ın yaratıcısı o yani.
Güzel bir çizgifilmdi.
Belki Simyacı kitabını okumuşsunuzdur orada bir cümle vardı "hayallerimi gerçekleştirmekten korkuyorum çünkü o zaman yaşamak için hiçbir sebebim olmayacak. " Bence önemli olan büyüklük ya da küçüklüğü değil, var olmasıdır . Eğer hayalin varsa hala yaşıyorsundur bence...
