var olup da yer tutmamak...aklı tutup, bedeni salmak...
geçenlerde eski yüzler mezarlığına uğradım. yüzler vardı bir yığın, terk edilmiş hepsi...hepsi çocuk yaşında... anlamak istemezdim, yine anladım, hep anlamıştım...
insanlar arasında geziyorum, kendimi kaybettim kaybedeli... görüyorum, gözlemliyorum... yüzeylerden yapılmış silüetler, içleri boş... yüze gülen yüzsüzler, metanın esiri uykucular kaplamış atmosferi. aşkta bile bencillik varsa boş verin her şeyi, boş bırakın her yeri...biz insan olamadık, yüzlerimizi kaybettikten beri...
