aslında insandan kastım bir dosttur. seversin, sevildiğini sanırsın o nun tarafından, sevgisi sende çoğu zaman sevgilinden öne geçer, çünkü bilirsin sevgili birgün çekip gitse de dost her zaman yanında olandır, dosttur ayrılmaz parçandır, öyle kabul edersin ama sadece sen .. gün gelir aslından o nun dost değil sadece çıkarları ugruna senin yanında olduğunu anlarsın, hayatında yediğin en büyük darbedir o, insanların gerçek yüzlerini görmek; bir nevi kişilik analizi özürlüsü olmak kendince ..şu dur aslı eger bir dost en ufak hatanda deşifre ediyorsa seni ve sen her zaman o nun açıklarını kapatmaya çalışıp bu uğraşlarını o na hissettirmiyorsan asıl dostluğu hak etmeyenin o olduğunu anlarsın. çoğu insanlar arasında onun kişiliğini yüceltip iyi yerlere gelmesini sağlamak, o nun ise her fırsatta deyim yerinde ise senin götünü açmak için verdiği uğraşlara yenildiğini mi yoksa gerçekten dost sandığına mı yanarsın? yıkıldığının resmiyetidir aslında bu, umutlarının boşluğu mudur yoksa boşluk içinde büyütmeye çalıştığın umutmudur ? kim neyi hak eder ama bu insan herkes tarafından şirinlik çercevesi içinde duvara yapıştırılmış olur derler ya içi beni dışı seni yakar budur işte yanlış tanımak, bu dur damdazlak ortada kalmak, bu dur kazık hem de dost kazığıdır adı...
