yaşamanın en kolay yoludur.
insanları anlamaktan vazgeçmek, mutlu olmaktır. insanlarla selamı sabahı kesmek değildir. kargaşa ve menfaat ortamında savrulan insanlara benzememek, onların arasında etten kemikten ama artı olarak sürekli bir anlayıştan ibaret olarak yer almaktır.
gecenin bir vakti kafanıza bir şeyler fırlatan komşunuzu da, omzunuza çarpıp geçen adamı da affetmektir. gülümsemek ve yola devam etmek yaşamanın şartıdır.
vazgeçtim ben! topluma olan ilgim, güvenim karla karışık yağmur kıvamına erişip düştü kalbime.
ben vazgeçtim! çok oldu vazgeçeli hem de.. bağlanmak kelimesini ütülü gömleklerimin dolabına kaldırdım. her gömlek değiştirdiğimde çarpar gözüme, sadece çarpar ama. oracıkta durur uzun zamandır. egom, özgüvenim ve "insan odaklı hasarsız yaşamım" da "bağlanmak"la birlikte oracıkta durur korunaklı biçimde.
ben vazgeçtim, o kadar çok oldu ki hem de. neden vazgeçtim acaba? diyemeyecek kadar eski bi tavırdı benimki..
ne zamanki vitrinlerden top sakallı mankenler kaldırılır, ne zamanki giyim mağazasındaki satış elemanı alıp almamakta kararsız olduğum bi giysi için "gelir gelmez hemen kendime ayırdım ben, gerçekten harika" demeyi bırakır, ne zamanki yemek siparişi verdiğim dükkana gecikme üzerine açılan telefonda "abi gönderdim muhtemelen şimdi zili çalar" yerine "hocam çok yoğunuz ama en kısa sürede gönderiyorum kusura bakmayın" cevabını alırım, işte o gün tekrar insanları anlamak için kasma zamanıdır.
insanlara verilecek en büyük cezadır. geçmişte yaşanılanlar temeldir bu vazgeçmeye. sessiz sakin durulmuş olarak yaşamaktır, insanları anlamaktan vazgeçmek. ilgilenmemek, umursamamak, umrunda olmadan geçip gitmektir. en güzelidir belki.
aslında insanları anlamaya çalışmaktan vazgeçmektir.
insanlar anlaşılmayacak kadar karmaşık ve anlaşılınca da insanın yüreğini burkacak kadar bencil ve çıkarcı olduklarından anlamak istemeyen insanın vazgeçişidir.
son zamanlarda yapmaktan sıkıldığım eylemdir. insanları anlamaktan vazgeçmek iyidir, güzeldir de çok sıkıcıdır be abi. insanları anlayın, dinleyin. Sadece dinleyin. Konuşun, sorun, cevap verin. insanları anlayın, dertleri neymiş öğrenin. Son zamanlarda neler yapmışlar, neleri beğenmişler, neleri beğenmemişler...
Vazgeçmek kolaydır. Kolay olandır. Siz güçlüsünüz. Kim ne derse desin. Bırakmayın kavgayı. Direnin. Israrla anlayın insanları. Anlayın.
Gücünüzün tükendiği anlarda köşenize çekilin, müzik dinleyin, sigara için, dağıtın dikkatinizi. Dağıtın efkarınızı, atın ölü toprağını üstünüzden.
Zevkli iştir insanları anlamaya çalışmak vesselam. Lütfen Kaçmayın bu eylemden. Kaçınmayın.
bi kere canınız yanmıştır. bütün sosyal zaaflarınızdan bir kerede kurtulmak için, belki tüm insanlığa tepkiniz bu olur. sürekli verilen ödünler, sürekli bir muhabbet açma çabasının, anlayışlı olma eziyetinin son bulduğu, artık uğraşlarınızın ne kadarının bir işe yaradığının, ne kadarının hiçe sayıldığının görüleceği andır.
kuytu köşelerin müdavimi olmak. "gelen gelsin, gidene dur diyen de ben olmam" düşüncesidir.
peki nereye kadar? tanıdık biri pek samimi gülümsemesiyle gelir;
- oturabilir miyim?
+ oo sen misin, otur
-nası gidiyo görüşmeyeli?
+fena değil
-anlat biraz neler yapıyosun?
//bu noktada film kopabilir, sığ muhabbet ya onun ya da sizin gereğinden fazla uzun cümle kurmanızı gerektirecek bir hal almıştır. ilginizi önünüzdeki dergi, yandaki pencere, masaya vuran parmaklarınız ve belki de yediğiniz hamburgere iyice yoğunlaştırarak dedikodu olmasında sorun olmayacak bir kaç şey anlatmakta sorun yok.
sinirleriniz dayanıklıysa muhbbeti tıkayıp işinize bakabilirsiniz. kişi kalkıp gider.
en kolayı yüzünüzde anlayış ifadesine yer vermeden, masadan uzaklaşmaktır.
