insanoglunun hayatinin bir doneminde kupkurak bir donem vardir. bu donemde yapabildiklerini artik yapamamakta ve artik talihi pek rast gitmemektedir. bu dönemde yaptigi butun isleri buyuk bir titizlik ve insanustu gayretle planmakta ama ne yazik ki hep ucun birini almaktadir. sans yuzdeleri ona artik ihanet etmektedir.bir projede butun isleri mukemmel yaptigi halde bazi nedenlerden ötürü maglubiyet tatmaktadir. hayatinda her sey berbat gitmektedir. devamli para kaybedip birde hic bir sey yolunda gitmemektedir. gene azimle ve insanoglu metanetle dayanir. fakat bu onun daha gec tukenmesinden baska bir ise yaramaz. hayatinin butun cephelerinde bir felaket yasar. elinden gelen butun iyi niyetini ortaya koymasina ragmen en hafif deyimle kepazeligin doruklarindadir. bir zaman sonra mucadeleyi birakir artik cunku savasmak yipraticidir. kendi dunyasina cekilir ve kendi ic alemine dalar. sorular sorar kendine neden,nicin,nasil diye geceler ve gunduzler boyunca kendini sorguya ceker ve yargilar. ve bu yargilamada en acimasiz olarak kendini mahkum eder. zaman gecer ve bir yaprak doner. kendi kendini kuvvetli hissetmeye baslar. yne istediklerini yapmak icin umutsuzca bir cirpinisla ama butun olasiliklari ince ince hesapliyarak ve önlem alarak son atak gelistirir. ama sansizligin da ustunde olumsuzluklarla karsilasir ve maglub olur. gerci bu yolda maglub galip sayilir ama hayattan bir gram ram almak icin tonlarca cefa cekmek yormustur kendisi. artik yildizinin sondugune inanir kisi. yasamak elemlidir onun icin. artik ölmege cekilir. bir an evvel olmasini ister ama bazi nedenlerden dolayi intihar etmez. cunku intihar korkaklar icindir. kendini olmeye cekerken herkese veda eder. kirik bir vedadir bu sevincli degildir tabiki. heryerin hazan bahcelerine dondugunu ve tarumar oldugunu , hic bir seyi boyle sevemedigini ama zamanin cok degistigini anlar.her sey mazidedir. insanlarin ufak tefek kazik atma girisimlerini umursamaz bile. bu dunya ile isi bitmistir. hayati yasamak ister ama bu istedigin nafile oldugunu bilir. cunku bu dunyadan alacagini almis ekmegini yemis suyunu icmistir. gidecegin yerin karanlik mi aydinlik mi olacagini bilemez. ondan dolayi hep uykuya dalarken isigini acik birakir. isiga ac gozlulukle bakar. bazi bazi icine yasam enerjisini doldugunu hisseder ama bunlar yalanci bahar gibidir. cunku bilir ki mevsim kistir. sonunda eceli gelir ve onu bir sevgiliyi kucaklar gibi kucaklar. bitecekse varolan var olmak en buyuk sansizliktir. ne yapalim hayat bu ...
