sokakta oynamak için evden aşırdığım çekici * yoldan geçen bir vatandaşın bir bakayım ona diyerek elimden aldıktan sonra kaçması. henüz 6 yaşımdaydım ve o gün küfüre başladım. o değilde evdeki çekici çaldırdık iyimi. hatırladıkça gözlerim dolar halen. *
yağmurlu sabahlarda köyün tenha ve taşlı yollarında çılgınlar gibi koşup tepeye yakın bir yerdeki yeşil ve düzlük alana kadar yarışırken burnumdan girip ciğerlerime dolan muhteşem huzur kokusu.
huzurun kokusu olduğunu ise daha yeni yeni anlıyorum. nasıl unutulur ki...
ismi süleyman olan nasirlaridir. cünkü hayatlarinda nasirlarindan cektikleri kadar hiç birşeyden cekmemiştir. modern tibbin bütün imkanlari ne yazık ki kifayetsiz kalmiştir. nasir nasir değil sanki bagkur muessesi.
genellikle hüzünlü anlar, bizi üzen zamanlardır unutulmayan, unutulamayanlar. insan beyni seçici geçirgen yönünü genelde kötü şeyleri hatırlamaya kanalize eder. ancak hiçbir acı ilk günkü gibi can yakmaz.
