"evet ben de farkındayım,boyum uzun değil.ama olsun ben kendimi bu halimle seviyorum.ne güzel işte,her tarafa sığabilirim.konuşurken bazen duraklıyor,kağıt kelimesini incelterek söyleyemiyor,yer yer saçmalıyor olabilirim,ama ben bu özelliğimle fark yaratıyorum.bir dakika yerimde duramıyorum,bazılarını sinir etsede bu,ben hareketli olmayı seviyorum.öyle diğerlerinin arzuladığı gibi 34-36 beden filan da değilim,olmasa da olur,ben ait olduğum beden numarasını seviyorum.ellerim kışın çatlıyor,ama ellerimi o haldeyken bile seviyorum.kimileri geveze olduğumu söylese de ben bundan çok memnunum,
söyleyecek şeylerim var çünkü benim.saçlarım çok dökülüyor,bazen kepekleniyor,
tırnaklarım kırılıyor,ama ben hepsini bana ait oldukları için seviyorum.bazen çok duygusal olabiliyorum,en gereksiz yerde gözlerim dolabiliyor,ama işte tam da bu detaylar beni ben yapıyor,kendime küs değilim ben,kendimi seviyorum" başlığı.
insan kendisi ile barisik olamaz.buyuk bir yalandir.insan kendisi ile barisik olsa sinemaya,tiyatro ya gider mi?,kitap okurmu?,yeni bir sey arayip durur mu? tum bunlari kendisinde eksik gordugu seyleri tamamlamak icindir.insan kendisi ile barisik olamaz.kendisi ile barisik ise muthis yada kusursuz olmasi gerekir.mutlaka yeni ogrenecegi bir sey,yada kendinde buldugu seyden nefret eder.insan surekli kendisini tamamlak,butunlestirmek ister.buyuk bir yalandir.
kendisiyle barışık olmak insanın bebekliğinden itibaren edindiği ve öğrendiği bilgiler ve deneyimlere ve bunlarla uyumuna bağlıdır. Vücudumuz sürekli yemek depolayarak beslenirken, beynimiz de bilgi depolar. Hazmedilemeyen yemekler veya zehirli besinler midemizde ve tüm vücudumuzda sıkıntı yaratır. Hazmedilmeden yutulmuş bilgiler de zehirli olabilir ve bizim gerçek ihtiyaçlarımızla çelişebilir. O zaman da beyinde hazımsızlık ve rahatsızlık başlar. Lokmaları çok çiğnemenin sağlıklı olması gibi bilgileri çiğneyerek yutmak da en sağlıklısıdır. Böylece içe almak üzere olduğumuz bilgiyi ne yapacağımıza ve tükürüp tükürmeyeceğimize karar verebiliriz. Öğrendikleriyle ve içe aldığı bilgilerle uyum içinde yaşayan insan kendiyle barışık insandır. Bazı çiğnemeden yuttuğumuz eski bilgileri yıllar sonra çöpten çıkarıp tükürmek zorunda kalabiliriz. Sık sık çöpleri karıştırıp beyinde temizlik yapmak da kendiyle barışık olmanın iyi bir yoludur. Mesela yıllar önce "sesli gülmek ayıptır" şeklinde çiğnenmeden yutulmuş bir bilgi bizi yıllar boyu kendi ihtiyacımızla sürekli çeliştiği için rahatsız edebilir ama nedenini tam olarak anlayamayız. Bu bilgiyi arayıp bulduğumuzda da bunu öğrendiğimiz ve edindiğimiz kaynağa iade etmemiz ve yerine kendi, dönüştürülmüş yeni bilgimizi koymamız gerekir. Mesela "sesli gülmek her ortamda ayıp karşılanmaz" veya "istediğim ortamda sesli gülerim canım istiyo napıyım" gibi. Önemli olan, kişinin ihtiyacına onu tatmin edecek şekilde cevap verebilen bilgiyi oluşturmak ve benimsemektir. Haldır huldur, çiğnemeden, sorgulamadan bilgi yutan insanın sonunda beyni bozulur. iki parçaya ayrılmış bu insan "güdüleri" ve "güdülmesi" şeklinde bölünür. Bu iki parçası sürekli savaşır durur. Üzerinde durmadan içe aldıklarıyla oluşturduğu kendiliği "imajı" olup, ihtiyaçlarının belirlediği ve baskılanan kendiliği "benliği" olarak kalır. Bu iki uç birleşemediği ve anlaşamadığı için de ortaya sürekli dayak yemekte olan bir insan çıkar. Böylece kendiyle barışık olmaktan uzaklaşıp çevresiyle de barışamaz hale gelir.
kesinlikle insanın hayat standartlarını yükselten bir hadisedir. bir çoğumuzun ve hele kendisiyle barışık olmayan , halk dilinde çirkin diye adlandırılan kişilerin yapması gereken bir durumdur. ve buna bende dahilim. hayatımızı hep bizden daha güzel yaratılmış insanların güzelliklerine kıskanmak yerine elimizdeki ile mutlu olmayı öğrenmeli ve hayatımızın tadını çıkarmamız gerekirken, biz ne yapıyoruz, vay şuna bak bana bak.. yok ben neden böyle güzel veya yakışıklı değilim diye moralimizi bozmakla geçiriyoruz. aynayla barışık olmak diye bir şey vardır. barışık olmak gerekir. sebebi de şudur;
sen kendini sevmezsen başkası seni neden sevsin ?..
ve sen ne kadar yıtrınırsan yırtın, tanrı seni o şekilde yaratmıştır ve hayatının sonuna kadar, o yüzle, o boyla, o kaşla, o gözle yaşayacaksın. bunu ne kadar değiştirebilir veya ne kadar düzeltebilirsin ki? en fazla burnuna estetik yapar, göğüslerine veya başka yerlerine slikon yaptırırsın. daha ilerisi var mıdır ki ? ve hayatı hep fiziksel olarak algılamayacaksın. maneviyat ve ruh sağlığının ne kadar önemli olduğunun farkına varacaksın ve göreceksin ki hayatın daha iyi olacak. her şey kendini sevmek ve barışık olmakla başlar..
insanın kendiyle barısık olması kendine saygı duymasını kendini sevmesini ve dolayısıyla da yaptıgı işlerde hayatta basarılı olmasını saglar.kendisiyle barısık olan insan kendini reddetmez,kendisiyle catısmaz tutarlıdır kendini tanır bilir.kendinden memnunniyet olumlu bir bakış acısı kazandırır.dolayısıyla zorlu zamanlarda en buyuk destekci kendiyle barısıklıktır.
olmazsa olmazlığı kuşku götürmez olup, gerçekleştireni vezir, gerçekleştiremeyeni rezil eden mod. gerekliliğinin geç farkedilmesi ise, erken teşhis olasılığının bitmiş olduğunu ve artık tedaviye ihtiyaç duyulduğunu gösterir gibidir. bu geç kalmışlık, kişinin kendiyle yaptığı ateşkesleri kısa süreli kılıp, düne üzülmekten yarını es geçmeye kadar götürür. geçmişinizdeki siz, yarınınızdakine bir kurşun sıkar, sonra ateşkes, barış yalan, hayal olur...ortadoğu'nun lanetine benzer sanki. ruhunuzda aradığınız dinginliği güncel hayatta arar, soyut sorunu somutta çözmeye çalışır, lakin sıçar, dingil olursunuz. o dinginliği de yalnızlıkta, inzivai bir yaşam tarzında bulacağınızı sanır, böylece zehre daha da fazla maruz kalırsınız. metaforik laf kalabalığından arınmak istersek de, aksi geçerli olduğu takdirde yerinde saymak ve yaşamın değerini bilmemekle eşdeğer tutabileceğimiz erdemdir.
dış görünüş olarak ekonomik tasarım olan kişilerin (boy pos tip vs) - ki aralarında ben de varım. boysuzluk, çirkin olmak gibi- bu özelliklerine takılmayıp iyi olan taraflarıyla hayata tutunma çabasıdır.
