2 türlü reaksiyon alan davranıştır..bi "vay ibne vay satıcı beğenmiyorsan git vs" ibi benim de zamanında çok kullandıığım şark kalpazanlığı ve duygu sömürüsü ikincisi de , kaale alıp dediklerini değerlendirmek..2.reaksiyon zordur tabii bulunması açısından..
başka biri senin ülken şöyle bak derse ve bunu duyan kişi de doğal bi savunma güdüsüyle hahayt sanki sende herşey mükemmel derse gene bi nebze anlarım..insanız neticede..saçma bişidir ki bu bile..osmanlı da adam öldürmüş zamanında hefe ama diyen bi alman'a ee yahudileri de siz öldürdünz alla alla demek bende bi ara refleks olmuştu misal..sonra sakin kafayla düşündüm o öldürdü diye benim öldürmem mazur mu görülüyor?
konudan sapmayalım..evet , başka biri saldırınca ülkesine değerlerine insanın (ki bu başkası kimileri için bi kürt olucaktır kimileri için çerkez kimileri için avrupada yaşamış türkler kimileri için o bu) yabancısın sen karışma tavrıyla kabadayılığımız tutar ama , insan kendisi oturup görünce olanı biteni..ülkeyi ülkenin insanın , kendiyle kavga etmeye başlayınca , kendini haklı çıkaracağım diye görmezden geldikleri , skk kuyrukları , bi küvezde yatan 3 bebek bunu görmeyen , buna rağmen benim dinimi sorgulamaya cüret edenleri gözüne gözüne girince..o an işte , milliyetçi değilse bile içi acıyor..bi yanda her odada resmi bulunması zorunlu olan şık adam atatürk..bi yanda , muhtaç bırakılan , dilendirilen halk..oturup yaprak dökümüne ağlayan , sabah showlarında başkalarının kavgalarına ağlayan , kendine ağlamayı unutan halk..en acısı da , ben de bu halktanım işte..bu duygu insanı yıkıyor.. o anda bütün o "yehuu türküm ben şşt akıllı ol biz türkler" cümleleri gülünç kalıyor..ibrahim tatlıses yanık yanık söylüyor "allah'ım nerede nerede nerede ben nerde yanlış yaptım"..
her ülkenin eleştirilecek yanları olduğu gibi, kendi ülkenin de eleştirilecek tarafları her zaman olmuştur ve olacaktır. ama mevzu bahis olan ülke senin ülken ise, yaptığın eleştirilerin yapıcı olması, senin ve ülkenin hayrına olur. eleştirmeyi marifet bilip; ona buna sataşmak, ona buna kusur bulmak ve hatta ona buna iftira atmakla bu ülkeye bir fayda gelmemiştir, gelmeyecektirde.
ileriye gitmek için gereklidir. ancak eleştiri bok atmak boyutuna ulaşmamalıdır. avrupa ülkelerinde ve amerikada şarkıcılar, gruplar kendi ülkelerini eleştirecek, başkanlarını tiye alacak yapıtların önünü kesmezler. ancak bizde en ufak bir benzerlikte bir uygulamaya kalkkışırsak götümüze girebilir sınıfında değer görürüz. eleştiriye pek açık olan ülke değiliz malesef. sadece takdir, takdir haketmeyen işlerde de suskunluk bekliyoruz. malesef...
