yoktur. imkansızdır da. olsa ilk ben alırdım bu hakkı en kanlı müdahalelerle. ama yoktur işte, imkansızdır. ilk önce nedensiz kederleri ekarte ederdim olsaydı.
senin ilk günlerinde neden mutsuzum. neden? adı geçen hak yok çünkü. çünkü ben bu filmi daha önce gördüm. alt yazılarını bile ezberlemişim. yeni yıllara gire çıka onları da orospularımız yaptık.
olmuyor. insan ne zaman hüzünleneceğini, ne zaman mutlanacağını kendi tayin edemiyor. dünyada tek başımıza yaşamıyoruz. başka iradeler işin içine girdimiydi işte, kendi kederini tayin etme hakkı da buharlaşıyor. başkaları tarafından mutsuz kılınıyorsun.
kestirip atamazsın. duygu dedikleri bir şey bu. en pis. "insanlararası anlaşmalara taraf olmayacağım" deyip tam bağımsızlığını ilan edemiyorsun. insanlar muhtaç, insanlar birbirine bağımlı. bağımlılık öldürüyor beni. salt yalnız olmak istiyorum. iki arada bi derede nereye değin?
bana kendi kederimi tayin etme hakkımı verecek bir ideoloji var mı bildiğiniz, ya da din de olur?
Bu hak, genelde içinde bulunulan durumun tayin ettiği seçeneklerden birisini seçmek ve seçimin durumun gidişatındaki değişiklik olarak nitelendirilebilir. Seçenekler, seçimlerle birlikte daralacaktır, her seçim bir duruma etkendir.
