zaman zaman basa gelen bir hadisedir. bir olay yasanır siz sasırırsınız etrafınızdaki kimse sasırmaz. * gazetede bir haber okursunuz yahut, birden bogazının dugumlenir, gozleriniz dolar ama okuyan diger insanlarla konustugunuzda onların haberi kanıksadıklarını farkedersiniz, once sasırır, sonra tepki verir, son asamada da farkedersiniz.
genel anlamda bu durum gecici olur. basta sasırdıgınız seyleri kanıksar, zamanla sasırmamaya baslarsınız. eger bu durum gecmezse; hosgeldiniz, kendinize yabancılasmaya basladınız.
eğer karşılıklı ama gene de kavuşamama durumu olan bi aşk yaşıyorsanız yaşayacağınız durum.aklınızda sadece o olacağı için etrafınıza olan ilginiz azalır.kankanızın sizi dürtmesi sonucu kısa bir süre de olsa tepki verir ardından gene bitkisel yaşamınıza geri dönersiniz.Allah düşmanımın başına vermesin
insanoglu yasadikca ve bol keseden hayalkirikligina ugradikca kendisine ve cevresine yabancilasir. simdi uzun uzun yabancilasma nedr onu anlatmayacagim. sadece bunun sebeblerinden birini edut edicegim. lutfen hayatta hayalkırıklıgına ugramamis ve takibinde sapa oturmamis kisiler bu yaziyi okumasinlar. herneyse bazi yasamlar bastan asagi yıkıntılar icinde gecer. bu yıkıntılar ve kaybedisler oyle pek filmlerde gosterildigi gibi cekici ve tilsimli degildir. bir boka benzemez . sutsuz misir gevregi gibi yavandir. oyle dibe vurmus adamin basina talih kusu konmasi gibi olaylar ancak filmlerde olur ve bu filmler de olanlari yasamak isteyen ayvayi yemis kisi bu umutlara kapilirsa hayattan bir sille daha yer. cunku .... ben size son zamanlardaki hollywood senaryolarinin dangaliklarini izah etmiycem burda tabiki.
bir insan ömründe nasil ayvayi yedigini anlatacagim . her seyden bezip nasil kendine ve cevresine yabancilastigini izah edicem.
simdi insan evladi taaa ilk okuldan beri bir yaris icindedir. bu yaris ister anadolu lisesi olsun ister universite macerasi olsun, ekmek kavgasi olsun. hep bir yerden biryere kosturup duruyoruz. hepimizin bir sampiyon oldugunu pompalayip duruyorlar. ilk baslarda kolay galibiyetler aliyoruz fakat eninde sonunda talih ters donuyor. talihte diyemeyiz buna sadece ayaklarin yere basmasi desek dogru olur. daha sonra simizi dortluk dortluk yapiyoruz. (bunu sadece is olarak aldim daha cok ornek var mesrebinize gore yerlestirin) ama herseyi yerine oturtugunuz zaman bir yerden bir aksilik cikiyor ister buna dangalaklik deyin ister sansizlik eninde sonunda olmuyor ya siz ona bakin. tekrar deniyoruz ve en sonunda belamizi bulup temkinli oluyoruz. ama bu sirada hayatimizin denetimi elden kaciyor.her cepheden darbeyi yiyoruz.en sonunda silahi birakiyoruz. ve ugruna gencligimizi , hayallerimizi gomdugumuz hayatimizin sebebini ne yazik ki topraga veriyoruz. ve gomdugumuzun icinde kendi gercek kisiligimiz ,hayallerimiz, duygularimiz icinde oluyor. ve bizde tumsegin ustunde duruyoruz. ne gecesinden tad aliyoruz ne gunduzunden bu fani dunyadaki gunlerimizden konustugumuzu zannediyoruz konusmuyoruz, guldugumuzu zannediyoruz sadece siritiyoruz , sevdigimizi zannediyoruz sadece estetik kaygilar guduyoruz .(biraz da sehvet) aslinda cogumuz gibi sahtekarlik yaptigimizi biliyoruz. etrafimiza kendimize sahtekarlik yapiyoruz. cunku dusler bitti artik... hatta bu sahtekarligi kapatmak icin isi soytariliga ve sakaciliga vuruyoruz. sanki pompeinin son gunlerindeki ahali gibiyiz. sirf kendimize etrafimiza oynamak icin. ama bilmedigimiz bir sey var. etrafimizdaki insanlarinda cogu belli bir yastan sonra bu aci maglubiyetle karsilasti. kendilerini sarhos ediyorlar sadece ve gibiymis yapiyorlar. eskiden dramatik tiyatro olan hayatlar epiklesti. belki de son yuzyilin getirdigi seyler bunlar.bu arada kisiler aritlmis hatiralarla gecirir omrunu. unutulmus o sabun kopugu hatiralarla. onu da yazatyim bu noktayi unutmayayim. nerde kalmistim... zaman kotuye gidiyor . her gecen gun dunya daha boktan oluyor....ama bu boktanlık mazidede vardi. taaa m.ö.bilmem kac yilindaki konficyust mi ne oyle kalas kafalı ve migdesi duskun cekik gozlunun zamanindada vardi. gerci o zamanlar iyiyimis ha.... genel gecer kliseleri söyle sonra bilge diye hurmet gor. vay anam vay ört ki ölem. herneyse bize ne elin cinlisinden zaten ekonomimizi bok ediyorlar. (oh be cilgin turklugumu de yaptim) nerde kalmistim...hergecen gunun boka sardigi dusuncesi yeni bir sey degil .eminim adem-havva dan beri bu dustur . ama bence yasamin sonu kendine ve cevreye yabancilasmaktir, insanoglu kendi hayatini öyle ya da böyle gecirmek zorundadir. eninde sonunda herkesin istedigi ama cok az kisiye nasip olan huzuru hic olmazsa bir nebze olsun yakalayabilir. ne yapalim hayat bu... ne kadar ac kalirsan bir dilim ekmek o kadar kıymetleniyor...
uzun süre evden çıkmayınca (bkz: yaz tatili,sınav haftası,ceza,eve bağlayan çeşitli sebepler) insanlardan korkar hale gelmek, başka bir yerde bir süre yaşayıp geri dönünce bazı şeylerin bırakıldığı gibi olmadığını görmek, botox,estetik gibi operasyonlar geçirmek ve başka bir ülkenin vatandaşlığına geçmek gibi olaylar sonucu oluşan durum.
eğer evden biraz uzakta kaldıysanız yada yaşadığınız çevreden uzaklaştıysanız olabilmesi yüksek süreçtir. dışardan daha iyi tahlil edersiniz herşeyi bir yabancı gibi. size kimin gerçekten değer verip vermediğini veya kimin ne kadar doğru davrandığını. iyi bir dönemdir vesselam...
